Column Jan Roos: Debat dividendbelasting was de begrafenis van het laatste beetje vertrouwen in de politiek

Ik heb het debat over de dividendbelasting met een achtbaan aan gevoelens bekeken. Gelachen om de schokkende en slecht geacteerde antwoorden van bijvoorbeeld Buma, gehuild om de totale afbraak van de democratie en verschrikkelijk kwaad geworden om de nonchalante houding van alle leugenaars onder leiding van de premier, die vanaf het begin al wisten dat ze overal mee zouden wegkomen.

Woensdag is niet alleen een cadeau van 1,4 miljard euro per jaar belastinggeld, onder valse voorwendselen aan het, voornamelijk buitenlandse, bedrijfsleven goedgekeurd door de meerderheid van de Tweede Kamer, het was ook direct de begrafenis van het laatste beetje overgebleven vertrouwen in de politiek.

Niet zo heel lang geleden wilde ik niets liever dan onderdeel uitmaken van de volksvertegenwoordiging om dit land beter te maken. Maar na gisteren vraag ik me af of dat überhaupt nog wel kan. Daar, in de Tweede Kamer, waar verkeerd informeren, liegen, bedriegen, chanteren en doen alsof je dementeert als het je uitkomt de norm is geworden, lijkt me het niet meer de juiste locatie. Als zelfs Segers van de Christenunie, een van de meest keurige mensen die ik in Den Haag heb ontmoet, ook al last van het geheugen krijgt om Rutte te dekken, als de mannenbroeders van de SGP het negeren van de geboden (liegen) niet meer als zondig zien, dan kunnen we stellen dat het huis van de democratie zijn langste tijd heeft gehad.

De motie van afkeuring werd door de oppositie, minus de SGP, gesteund. Maar in alle eerlijkheid had er natuurlijk een motie van wantrouwen ingediend moeten worden met de voltallige steun van de Kamer, aangezien dualisme een begrip uit de vorige eeuw is. Want als “onwaarheden” verkondigen geen probleem meer is, hoe kan je dan als overheid verwachten dat de burgerij zich wel aan alle geschreven en ongeschreven regeltjes houdt?

De anarchie is woensdag begonnen in de Kamer. De enige vraag die wij, het volk, ons moeten stellen is in hoeverre we dat accepteren en wat we eraan gaan doen.