Column Jan Roos: De huidige feministe is als een peuter in een supermarkt, huilend op de grond slaand

“Je bent gewoon bang voor sterke vrouwen.” Deze zin heb ik ongekend vaak naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Het is meestal een reactie op een cynische opmerking van mijn kant over het huidige feminisme, terwijl die opmerking juist bedoeld is om aan te merken dat er een groot tekort is aan sterke vrouwen. De huidige door zichzelf gekroonde feministe is als een peuter in een gangpad van een supermarkt, huilend op de grond slaand dat ze een bepaald soort koek wil maar niet krijgt van haar moeder.

Of in dit geval vader, want volgens deze “powervrouwen” is de reden dat ze niet uit de verf komen de schuld van mannen. Daarmee degraderen ze overigens hun eigen kracht en tonen ze hun onderdanigheid ten aanzien van het geslacht waarvan ze zeggen in iedere geval op gelijk voet mee te staan.

Overigens is de term powervrouwen misschien wel het allerergste dat door deze generatie slappe happen is bedacht. Een powervrouw is niets meer dan een vrouw die doet wat een man behoort te doen, namelijk werken. Zie je het al voor je dat we iedere kerel die een beetje carrière maakt powerman moeten noemen? We zouden elkaar voor gek verslijten, maar bij het andere geslacht is het echt een titel.

Hetzelfde geldt voor de door de huidige feministen zo geliefde quota. Je toont daarmee aan minder te zijn. Juist dat is zwakte. Dus als ik roep dat een slimme vrouw met ambitie niet als excuustruus hogerop moet komen, maar vanwege haar kwaliteit, zijn er dus altijd weer van die dames die zeggen dat ik gewoon bang ben voor sterke vrouwen. Terwijl een vrouwenquotum juist funest is voor sterke vrouwen. Want die zit niet te wachten op een baan vanwege wat ze in haar broekje heeft. Dat is namelijk een belediging. De beste moet op hoogste positie, ongeacht geslacht. Ik ben dus niet bang voor sterke vrouwen. Ik ben bang voor zwakke vrouwen, die hun geslacht misbruiken om hogerop te komen.