Column Jan Bennink: 'Wie met de duivel discussieert verspreidt zijn evangelie'

De olifantendans van het onvruchtbare gelijk moet doorbroken worden.

Een miertje ziet een lekker blauw kruimeltje en sleept het mee naar het nest, waar het de hele gemeenschap vergiftigt. De dood wordt binnengebracht door vertrouwde werkers, die iedereen, met ieder lekker brokje, nietsvermoedende een stukje zieker maken. Tot iedereen in het nest tot stof is uitgedroogd.

Dit werkt precies zo met “nieuws en discussie” op sociale media.

Het is zo verleidelijk om in te gaan op de waanzin van de dag. En daarop een Hegeliaanse polemiek te bouwen. Ik ben er nu zes keer om geband, dus ik weet waar ik over praat.

We verspreiden verontwaardigd tweets met draconische wetgeving. Debunken leugenachtig Covid nieuws keer op keer. Lachen en masse om de propagandistische domheid van de NOS, om virtue signaling en woke waanzin.

We retweeten onze kritiek om het knielen van voetballers en zichzelf als wijf opschminkende leraren, met een geinig comment en een gevat antwoord, waar ze “niet van terug hebben.”

Terwijl we zonder het te beseffen, vrolijk het gif waar we tegen vechten verspreiden. Ik pleit mezelf niet vrij. Het is verslavend: het van repliek dienen van duivels en demonen zorgt dat er een lekker stofje in je hoofd vrij komt.

Maar besef dat, als je met krankzinnigheid de discussie aangaat, de eindconclusie, altijd een klein stukje dichterbij de hel zal liggen, dan hij daarvoor lag. Dat, als je met de duivel een mooi discours hebt, zijn grootste wapen jouw overwinning op argumenten zal zijn.

Dat het omstandig debunken van leugens, tot gevolg heeft dat de mensheid weer een inch is opgeschoven naar een wereld waar alles op zijn kop staat en leugen en waarheid steeds moeilijker uit elkaar te houden zijn.

In discussie gaan met waanzin, werkt de rede steeds dieper het moeras in. Keer op keer dezelfde conclusies trekken, over biomassa, ivermectine, Kaag en andere verschrikkingen rondpompen in dezelfde echokamer, kost bakken energie, terwijl het helemaal niets oplost.

We moeten uit de circle jerk van onze eigen confirmation bias. De olifantendans van het onvruchtbare gelijk moet doorbroken worden.

Het is tijd om onze denktijd en capaciteit beter te besteden, dan aan lunatics, racisten die ons wit noemen, debiele doodsbange oma’s, evil scientists, gekochte politici en journalisten en betaalde trollen.

Zij trekken zich juist op aan onze verongelijktheid. Ieder gevat commentaar maakt ze juist sterker. Ze voeden zich met onze energie. Er is zoveel beters om onze tijd en denkkracht in te steken.

Als deze tijd ons iets heeft gebracht is het hernieuwd besef van wat we hebben en kunnen verliezen. De waarde van onze gezinnen, ons geloof, onze banden, onze cultuur. We moeten onze hersens en ons hart gebruiken om die veilig te stellen.

Want alles is in levensgevaar. En onze gevatte eindeloze discussie met het kwaad heeft ons geen steek verder gebracht. We moeten naar boven kijken, elkaar uit de echoput trekken.

Er zijn bergen te beklimmen. Er zijn vlaggen te planten op de top. Het zal al onze energie vergen. Let’s go.