Column Jan Bennink over Sigrid 'lekker naar Luxemburg vliegen' Kaag: "U betrapt mij niet. U ziet mijn macht"
In deze nieuwe column - poëzie, eigenlijk - verplaatst Jan "Superjan" Bennink zich in Sigrid Kaag. Hoe denkt de D66-leider? Waarom stapt zij op het vliegtuig naar Luxemburg, terwijl ze ons normale burgers vertelt dat we onze CO2-uitstoot moeten verminderen omdat de aarde anders vergaat? Wat gaat er om in dat koppie van de zogenaamde 'democraat'? Dit artikel verscheen eerst op JanBennink.com.
Ik verbied ú nog te vliegen.
Uw vluchten kan niet meer.
Mijn vlucht moet.
Ik doe belangrijk werk.
Graag solitair, zonder grauwe pottenkijkers.
Of nutteloze air breathers.
Zo kan ik me beter concentreren op het lege blaadje,
waar ik mijn leesbril voor heb afgezet.
En nu ik toch van 10 kilometer hoogte op u neerkijk.
Ik verbied ú nog langer vlees te eten.
Dat is slecht voor het klimaat.
Ik moet dat wel.
Want ík moet gezond blijven.
Want ik doe belangrijk werk.
Op deze vlucht is net genoeg tijd,
om een Chateaubriand naar binnen te spoelen
met een mooie Meursault.
Ik verbied u op aardgas te stoken.
Uw ouders te knuffelen.
In benzineauto’s te rijden.
Van uw land te houden, uw uiterlijk en cultuur, uw feestdagen.
Ik verbied u hinderlijk oud te worden
of geboren met een gebrek.
Ik verbied u een huisdier te hebben.
Geen hond of poes meer voor u.
Ik verbied u uw kinderen zelf op te voeden
en leid ze met zachte hand
naar een spuitje.
Een oproep van de redactie: door de coronacrisis heeft DDS het, net als veel andere websites, ontzettend lastig. Wij willen alles gratis leesbaar houden voor iedereen, waardoor we voor onze inkomsten afhankelijk zijn van reclame. Maar bedrijven hebben financiële zorgen, en hebben dus niet veel te makken. Daar merken wij de gevolgen ook van. Vandaar onze omroep aan u, onze lezers: steun ons alsjeblieft! Via het betrouwbare Nederlandse BackMe-systeem kunt u maandelijks óf eenmalig doneren. Doe dat alstublieft, en help DDS in de lucht te blijven!
Realiseert u zich alstublieft…
Ik heb hier niet om gevraagd.
Ik ben hier speciaal voor ingevlogen.
Omdat ik belangrijk werk doe.
Ik knip met mijn gemanicuurde vingers.
En mijn taxi naar Luxembourg, taxiet zacht gierend naderbij
en komt vlak voor mijn Louboutins tot stilstand.
Maar u mag ook wat.
U mag mij betalen.
Ook mijn schoenen.
U mag ze zelfs voor me poetsen.
Buigen doet maar een beetje pijn.
Ik ben zo belangrijk dat ik dit regeringstoestel leeg terug kan laten vliegen,
vol roomijs, mest of kippen; 4 keer, 10 keer, via Mozambique of op zijn kop.
Een kwestie van met mijn koele vingers knippen.
En weet u wat ik doe als u nog langer zeurt?
Dan stuur ik dit toestel met één blikje Whiskas naar Gaza.
En voer het aan de straatkatten.
U betrapt mij niet.
U ziet mijn macht.
