Cohen: PVV is verdorie een heel gewone Haagse partij!

Jarenlang waarschuwde de linkse kerk ons vanaf de kansel voor de gevaarlijk ontwrichtende werking van eventuele regeringsdeelname door de PVV. Het bruine gevaar zou van Nederland een groot concentratiekamp maken, of zoiets. Nu de PVV dan daadwerkelijk, eh, niet in de regering zit maar wel over mee mag denken (zo luidt de officiele definitie van het unieke constitutionele experiment dat DDS-I heet), zou je dus denken dat we echt heel dicht tegen de komst van het Vierde Rijk aan zouden zitten - sterker nog, als je het VARA-blog Joop leest, zou je denken dat het er al is. Niet dus. In het debat van vandaag was Job Cohens voornaamste verwijt aan de PVV dat die partij (tromgeroffel...) compromissen sluit. Wat blijkt namelijk? De partij van Wilders houdt zich gewoon schaamteloos aan het gedoogakkoord, zelfs aan die maatregelen die hun eigen achterban raken zoals de bezuinigingen op het streekbusvervoer. Cohen sprak er schande van. De PVV breekt gewoon haar verkiezingsbeloften!

Een politieke partij die niet doet wat hij belooft? Het moet verdorie niet gekker worden! Uiteraard heeft Cohen op zich natuurlijk gelijk als hij op deze gebroken beloften wijst (al is de PvdA nou niet bepaald de meest geeigende partij om over verkiezingsbeloften te beginnen. Herinnert u zich deze nog?). Maar het is het soort quasi-slimme aanvalletje dat alleen indruk maakt op de onvermijdelijke debatexperts die tegenwoordig na elk radio of tv-debat mogen aanschuiven. Kiezers weten allang dat aan verkiezingsbeloften geen al te grote waarde moeten worden gehecht. Wie op een partij stemt, doet dat doorgaans vanwege de persoon en de grote lijn, niet vanwege belofte a, b of c. Het zal de gemiddelde PVV-kiezer een zorg zijn dat Wilders niet de volle honderd procent van zijn verkiezingsprogramma kan uitvoeren via dit kabinet. Zolang hij maar meedoet en ons land dus mede in de door hen gewenste richting mag helpen duwen, vinden ze het allang goed. Niet voor niets wees Martin Sommer (lees die man!) er in de Volkskrant van afgelopen zaterdag nog eens op dat de tevredenheid over de politiek onder PVV-stemmers radicaal gestegen is sinds die partij via de gedoogvariant indirect betrokken is geraakt bij het bestuur van ons land.

De PVV-stemmer zal door Cohens aanval dus niet aan het twijfelen zijn gebracht. Tegelijkertijd zaait hij wel twijfel bij zijn eigen achterban. Want is de boodschap nu dat de PVV een gruwelijke, het systeem ontwrichtende kracht is (de lijn-Joop, zeg maar)? Of is het grote probleem met de PVV dat het eigenlijk een doodgewone Haagse partij is? Zo keert de aanval van Cohen zich dus uiteindelijk als een boomerang tegen hem. Het is typerend voor het hele optreden van Cohen: net iets te weinig doordacht, net iets te weinig effectief. Geert Wilders voorspelde dat 2 maart Cohens laatste dag in de landelijke politiek zou worden. Daar zou hij, afgaande op dit soort machteloze optredens, zomaar gelijk in kunnen gaan krijgen.