Het moeten gouden tijden zijn voor Becel en Blue Band: de kilo's boter op het hoofd van Job Cohen zijn werkelijk waar niet aan te slepen.
Ach ach, het is toch vreselijk, nietwaar? Piet Hein Donner wordt de nieuwe vice-voorzitter van de Raad van State en volgt Herman Tjeenk Willink op. Niet alleen zal PvdA'er Job Cohen een partijgenoot zien vertrekken uit een interessante functie, maar ook was de procedure waarbij Donner naar voren werd geschoven 'intransparant.' Nu heeft de Raad van State 'schade opgelopen,' is premier Rutte 'schijnheilig' en het hele tafereel 'dramatisch.'
Dat zijn grote woorden. Zeker als men in ogenschouw neemt dat Cohens godganse carrière in achterkamertjes is bekokstoofd en geregeld.
Allereerst heeft Cohen z'n huidige baantje - fractievoorzitter van de PvdA - te danken aan Wouter Bos. Achter de schermen heeft de bekendste draaikont van Nederland zijn eigen opvolging door Cohen bepleit, voorbereid en vervolgens uitgevoerd. Geen PvdA-lid heeft ooit Cohen gekozen als lijsttrekker of fractievoorzitter: van bovenaf is de voormalig burgemeester van Amsterdam door de partijleiding op het Binnenhof neergepoot. Professor Afshin Ellian
sprak indertijd zelfs van een monarchistische daad. In het jargon van Cohen verliep zijn eigen benoeming tot PvdA-leider dus op zeer intransparante, 'schandalige,' 'schijnheilige' en Joost mag weten wat voor verschrikkelijke wijze.
Maar ook als we verder teruggaan in de tijd: burgemeester van Amsterdam en zelfs staatssecretaris van sociale zaken - geen mens die toen op Cohen gestemd heeft, maar toch werd de sociaaldemocraat altijd naar voren geschoven door de partijtop van de PvdA. Alle leuke posities die Job ooit bekleed heeft - een aardige verzameling inmiddels - heeft hij te danken aan het achterkamertjessysteem wat de Nederlandse politiek rijk is.
Dat wij bij hem dan maar een oogje dicht moeten doen, maar Piet Hein Donner of het Kabinet Rutte moeten proberen af te branden om ditzelfde systeem zegt veel over de hypocrisie die Cohen en zijn PvdA rijk zijn. Het is tekenend voor een partij die altijd iedereen van alles en nog wat de schuld geeft maar zelf altijd een 'ich habe es nicht gewusst' op rekest geeft. Wat een figuren.