Roel Kuiper, lijsttrekker van de ChristenUnie voor de Eerste Kamer, deed onlangs van zich spreken toen hij stelde dat er wat hem betreft desnoods een shariaverbod in de Grondwet moet worden opgenomen. Zoals verwacht viel dit niet helemaal in goede aarde bij de links-christelijke achterban en dus was het tijd voor een staaltje
damage control in de vorm van
een nuancerend artikel van Kuiper en CU-voorman Rouvoet in
de Volkskrant.
Algemene strekking van het stuk is dat het overigens geheel in lijn met één van de recente aanbevelingen van de Staatscommissie Grondwet, niet zo zeer om een expliciet verbod moet gaan maar om iets in de richting van een preambule:
Er is echter al vaak opgemerkt dat de Grondwet de waarden waarvoor wij staan gebrekkig uitdrukt. Er wordt niet eens vermeld dat Nederland een democratische rechtsstaat is. Inmiddels liggen er adviezen om dergelijke elementen op te nemen. Wij zijn daar voorstander van, willen deze weg verder verkennen en nemen hiertoe binnenkort initiatieven, in samenspraak met belanghebbenden en deskundigen. Door helderheid te scheppen over wat wel en niet kan, door aan te geven wat de kaders zijn die onze vrijheden beschermen, helpen we elkaar als burgers van dit land.
Klinkt allemaal leuk en aardig. Over de noodzaak van zo'n preambule kun je lang debatteren, waarbij het misschien wel het belangrijkst is dat internationale verdragen boven onze Grondwet gaan waardoor je je kan afvragen hoeveel waarde de Grondwet in feite nog heeft.
Dat daargelaten, gaat het mij echter meer om een ander citaat uit het stuk van Kuiper en Rouvoet. Het lijkt er namelijk op dat zij in de door hun voorgestelde preambule een soort van verbod op religiekritiek willen opnemen:
De krenking van moslims, als waren zij aanhangers van een ideologie die zich beroepen op een boek dat gelijk staat aan Mein Kampf, is onacceptabel en moet ongedaan worden gemaakt. Het is de taak van de politiek om ter wille van de maatschappelijke vrede hier duidelijkheid te verschaffen.
Natuurlijk is het zo dat het krenken van wie dan ook onfatsoenlijk is. Die boodschap kan de politiek best uitdragen - al zullen ze dan eerst eens bij zichzelf te rade moeten gaan -, maar het is niet zo dat fatsoen moet worden afgedwongen middels wetgeving. De wet bepaalt het minimum qua gedrag, daarboven komen fatsoensnormen die tezamen door ons allen in de samenleving worden ontwikkeld.
Maar dat is echter niet de ergste fout die Kuiper en Rouvoet maken. Als u het citaat namelijk nog eens goed leest, ziet u dat zij het hebben over een indirecte belediging. Wie de Koran vergelijkt met Mein Kampf of de islam een ideologie noemt, zegt namelijk niets over een persoon maar over een stelsel van ideeën. Dat mensen zich daardoor beledigd voelen, is bijzaak en geen reden om een stelsel van ideeën (van religie tot politieke overtuiging) niet te bekritiseren. Of zouden Rouvoet c.s. per direct stoppen met oppositie voeren als minister-president Rutte aangeeft zich diep beledigd te voelen door alle kritiek op het liberalisme...? De vraag stellen, is 'm beantwoorden.
Enfin, het in een nog op te stellen preambule van de Grondwet stelling nemen tegen het (indirect) 'krenken' van mensen zou het einde van het vrije woord betekenen; niets zou dan meer mogen worden bekritiseerd, want stel je voor dat iemand zich daar weleens gekrenkt door zou kunnen voelen.
Door de gedachte alleen al voel ik mij als voorstander van het vrije woord op mijn ziel getrapt...
