Toegegeven, het is een leuk initiatief dat ChristenUnie bepleit de autovrije zondag weer in te voeren. Diverse Tweede Kamerleden omarmden het idee, met name de conservatieve christenen, maar ze zagen ook "beren op de weg", zoals problemen bij de handhaving van zo'n autovrije zondag. SGP'er Chris Stoffer deed er een schepje bovenop "waarom niet 52 autovrije zondagen per jaar?" vroeg de grevoconservatief aan Carla Dik-Faber van de ChristenUnie.
Nu de steun voor dwangmiddelen om de energietransitie en milieumaatregelen te implementeren afneemt, terwijl steun voor milieumaatregelen toeneemt wordt de sfeer in de Tweede Kamer ook beter. Kamerleden beseffen namelijk heel goed dat de Rijksoverheid uiteindelijk maar beperkte middelen heeft 'om het gedrag van individuen te sturen'.
Wanneer de bevolking milieumaatregelen kan accepteren omdat ze beter zijn voor de leefomgeving, dan vallen daarmee ook de kosten van handhaving lager uit. Zo'n autovrije zondag die de ChristenUnie poneert is in die zin geen gek idee. Carla Dik-Faber noemt het zelfs een zegen, "een rustdag voor zingeving".
Ook verwacht Dik-Faber dat zo'n autovrije zondag leidt tot een 'toename in creativiteit' onder de bevolking. Als ze daarmee bedoelt dat huishoudens vaker hoofdbrekers moeten maken aangaande mobiliteit, dan heeft ze zeker een punt. Echter zal er altijd behoefte zijn aan vervoer op zondag. De vraag is dan ook wie wel mag dan en rijden en wie niet? Oeh, dat is dan toch best weer lastig. Of de Kamerleden hier met elkaar uitkomen is maar zeer de vraag, maar eigenlijk moet het wel.
Want als het ze niet lukt om een autovrije zondag één keer per jaar te realiseren, wat dan eigenlijk nog wel?