CDA-fractie verdeeld over steun aan Griekenland

Wilders wordt 'free rider'-gedrag verweten en deel CDA-fractie vreest - terecht - dat de Grieken nooit (alles) terug zullen betalen.

Het Algemeen Dagblad brengt vandaag, op basis van anonieme CDA-bronnen, het nieuws dat de gedoogcoalitie naar buiten toe goed weer speelt, maar in werkelijkheid verdeeld is over de vraag of Griekenland opnieuw geholpen moet worden. De Grieken, die hun machtspositie optimaal uitspelen om zoveel mogelijk EU-geld los te krijgen, zouden namelijk, zo is de vrees bij een deel van de CDA-Tweede Kamerleden, een deel van de miljardensteun niet terug kunnen betalen. En in dat geval zal de garantie van o.a. Nederland aangesproken worden.

Het CDA heeft recht van spreken. Als enige grote partij was het elf jaar geleden tegen toetreding van Griekenland tot de euro. De angst voor de gevolgen op de lange termijn van het geknoei met het begrotingstekort - er werd een hoop eenmalige kunstgrepen uitgehaald om aan de toetredingsvereisten te voldoen - was destijds de hoofdreden. Deze angst voor lange termijneffecten speelt ook nu bij de CDA-fractie, althans een deel daarvan, een belangrijke rol.

Echter, niet alleen economische lange termijneffecten; volgens het AD is men ook bang voor de electorale gevolgen. De PVV - die nadrukkelijk tegen nog meer steun aan de Grieken is - wordt verweten te 'free riden', een enkeling vreest zelfs dat Wilders een gunstig moment afwacht om de stekker uit de gedoogconstructie te trekken. Ook die ontevredenheid is begrijpelijk: dit is een ideaal thema voor het CDA om zich op te profileren, maar 'regeringsverantwoordelijkheid' weerhoudt de partij.

Hoewel het onwaarschijnlijk lijkt dat de CDA-dissidenten hoog spel zullen gaan spelen, is hun ontevredenheid wel te begrijpen. De riedel van CDA-minister van Financiën Jan-Kees de Jager en VVD-premier Mark Rutte dat het een kwestie van 'verantwoordelijkheid nemen' is om de Grieken nog meer geld en garanties te geven is misplaatst. Niemand gelooft meer dat de Grieken daadwerkelijk al hun schulden terug zullen betalen. De vraag is nu alleen nog wanneer we de klap daarvan willen opvangen: nu of in de toekomst. Voor de toekomst kiezen is in zo'n geval juist de onverantwoordelijke keuze.