CDA, CU en SGP in de lift: meer macht op lokaal niveau

Maakt christelijke politiek een comeback?

Het gaat Nederlandse christenen voor de wind. Althans, in de lokale politiek. Volgens een berekening van het RD is het aantal gemeenten waar wethouders zitten van CDA, ChristenUnie en SGP toegenomen na de gemeenteraadsverkiezingen in maart. Het aantal colleges met wethouders van een van de drie christelijke partijen is met 17 gestegen naar 290 in totaal. Best netjes, zeker gezien het feit dat Nederland ontkerkelijkt zoals het RD opmerkt:

Nu kun je natuurlijk een kanttekening plaatsen bij het CDA. Is die partij wel christelijk genoeg om in het rijtje van christelijke partijen te mogen staan? Maar laten we niet muggenziften. Dit is gewoon een overduidelijke overwinning voor christelijk Nederland. Mijn welgemeende felicitaties. Echter, aan de horizon doemt een groot gevaar op voor de christelijke politieke partijen, en dat is de ontkerkelijking van Nederland waar het RD terecht op wijst.

Steeds minder Nederlanders gaan naar de kerk. Is er over, zeg, twintig of dertig jaar nog wel plek voor drie expliciet christelijke partijen? Ik denk van niet. Een echte getuigenispartij als de SGP heeft allicht bestaansrecht (dankzij de trouwe achterban van twee en soms drie Kamerzetels), maar het CDA als christelijke partij? Nee, dat houdt op een gegeven moment op. Het CDA wil een brede centrumrechtse volkspartij zijn en zoveel mogelijk kiezers aanspreken. Die ontwikkeling is al jaren bezig.

Christenen zullen ook in de toekomst politiek kunnen bedrijven en gemeenten besturen, heus, maar dan wel binnen partijen die zich niet per definitie als christelijk profileren. De wereld verandert en christenen zullen mee moeten veranderen. Als ze nog van enige betekenis in het politieke landschap willen zijn that is.