Volkskrant-columnist Albers: 'Klimaatsceptici geven alleen antwoorden op niet-relevante vragen!’

Casper Albers schrijft columns voor de Volkskrant en is tevens docent bij de RUG. Hij mengt zich in het publieke debat en Nederland heeft meer intelligente mensen nodig zoals hij die hun mond durven opentrekken. Maar met wat hij vandaag publiceerde over klimaatsceptici in de Volkskrant lijkt hij een parodie op zichzelf. Zo bekritiseert Albers de sceptici van de klimaatwetenschap want ze zouden 'antwoorden geven op niet-relevante vragen'. Om vervolgens zelf totaal irrelevante opmerkingen te maken over het klimaatdebat.

Albers trapt zijn column af door te stellen dat in Nederland veel te doen is rondom klimaatwetenschap in de afgelopen maanden. De verklaring hiervoor is eenvoudig: de klimaatwet en het klimaatakkoord gaan een grote impact hebben op de Nederlandse samenleving. Logisch dus dat de wetenschap, die ten grondslag ligt van de klimaatwet, wordt besproken in het maatschappelijk debat. De klimaatwet schrijft voor dat Nederland in 2050 haar uitstoot van broeikasgassen, zoals CO2, met 95% reduceert ten overstaande van referentiejaar 1990.

Dit betekent dat Nederland in 2050 slechts 8 megaton CO2 mag uitstoten. Dat terwijl bij élke economische activiteit anno 2019 in principe CO2 vrijkomt. Volgens Albers zouden sceptici denkfouten maken als het gaat om de klimaatwetenschappen. Maar de kritiek is al veel verder. Waar het nu bij sceptici als Thierry Baudet (FvD) om draait is niet de klimaatwetenschap, maar de doelmatigheid van klimaatbeleid. Iets heel anders!

Casper Albers rept echter geen woord over klimaatbeleid en de doelmatigheid in zijn column. In plaats daarvan krijgen we een herhaling van zetten voorgeschoteld om klimaatsceptici in een slecht daglicht te zetten. De discussie over klimaatwetenschap is een gepasseerd station. Ja, het is interessant om erover te filosoferen. En ja, het klimaat verandert. Dat erkent iedereen. Maar waar de kritiek van onder meer Baudet zich op richt is: het klimaatbeleid.

Want wat is het doel van de klimaatwet en dus ook het beleid? Juist, een reductie van de uitstoot van één specifiek gas. Meer niet. En sceptici zien dit voor wat het is: een laatste wanhoopspoging om klimaatverandering tegen te gaan. Terwijl het klimaat sowieso wel gaat veranderen. Die ene kans 'om de aarde te redden' behelst niet meer dan een mogelijkheid de temperatuur op aarde te laten dalen door de CO2-uitstoot te reduceren.

Zonder garantie op succes.

Het is alsof je gaat speculeren op de Bitcoin terwijl deze al vijf jaar in waarde stijgt, waarbij je aanneemt dat de trend zich voortzet. Maar dat gebeurt dan vervolgens niet. Zo is het ook met klimaatbeleid gericht op CO2-reductie. Ja, er is een trend richting meer CO2 in de atmosfeer en hogere temperaturen. Maar er is geen garantie dat het reduceren van CO2-uitstoot ook het gewenste effect op de temperatuur heeft!

En dat is dus waar de sceptici zich op focussen in het klimaatdebat: de effectiviteit van klimaatbeleid. De doelmatigheid. Dat gaat over méér dan kosten, maar ook over kansen en risico's. Hoe groot is de kans dat de temperatuur gaat dalen als de CO2-uitstoot vermindert? Daar kan niemand een garantie voor geven. Maar toch eisen de klimaatdrammers dat we het suïcidale CO2-reductieplan gaan uitvoeren.

In zijn column zet Albers dus een stropop neer. Hij noemt een aantal irrelevante punten in de uithoeken van het publieke debat. Voornamelijk over de klimaatwetenschap. Terwijl de overgrote meerderheid van de Nederlanders daar helemaal niet mee bezig zijn. En het CO2-reductieprogramma, dat gaat dus enorm veel geld kosten. Dat is ook nog eens een risico in zichzelf náást klimaatverandering! Want wanneer de techniek niet zo ver is om een CO2-neutrale samenleving te realiseren, terwijl de overheid de klimaatwet handhaaft, dan volgt een economische recessie en werkloosheid.

Dan is de CO2-uitstoot inderdaad lager, maar zitten we 's winters wel in de koude. En hebben we geen geld om de dijk te verhogen.

Tot zover het 'grote plan' van klimaatpolitici en het is kamikaze. Het enige dat in 2050 geneutraliseerd is, is de portemonnee van statisticus Casper Albers. En de mijne met hem. Dan zit je pas écht met een nog groter probleem: stijgende temperaturen én geen geld om te investeren in een grote dijk. En die dijk wil Albers toch ook maar al te graag, zo schrijft hij in de Volkskrant: 'Zouden straks een miljoen huizen onder water staan, dan heb je ook weinig troost aan de kennis dat het vroeger ook wel eens akelig was.'

Albers schrijft dus een leuk column over klimaatsceptici. Herhaalt nog even wat wetenschappelijke inzichten. En negeert volledig de kern van de kritiek van de sceptici: de doelmatigheid, onzekerheid en gevolgen van de handhaving van de klimaatwet. En dat het klimaat verandert, ach dat gelooft iedereen wel Albers! Waar het om gaat is dat er plannen komen die de effecten van klimaatverandering verzachten en niet dat we een laatste kamikazepoging doen om de temperatuurstijging te stoppen.

Dat laatste is werkelijk onverstandig.