Het CDA begint zowaar op een conservatieve partij te lijken.
In een interview met Elsevier beklaagt fractieleider Sybrand Buma zich er deze week over dat te veel naar de overheid wordt gekeken om de problemen in ons land op te lossen. "De samenleving, niet de staat, lost problemen op." Laat Buma zich inspireren door de Amerikaanse president Ronald Reagan? "Government is not the solution to our problem. Government is the problem," zei die eens. Dat we het een Nederlandse politicus hem mogen horen nazeggen.
Over "compassie" en "naastenliefde" horen we Buma daarentegen niet. Ruth Peetom houdt de laatste tijd haar mond. Buma richt zich in plaats daarvan op de concrete zorgen van de meeste Nederlanders. Zo maakt hij zich (
net als uw verslaggever) boos over het het fictieve rendement van 4 procent dat op spaargeld wordt geheven.
Mensen die sparen, worden nu al fiscaal uitgekleed, omdat ze zogenaamd 4 procent rendement maken, terwijl de rente amper 1 procent is. Later moeten ze dik betalen voor een bed in het verzorgingstehuis, omdat ze een 'vermogen' bezitten. Terwijl mensen die er altijd op los leven, niets bijdragen, want die zijn zo zielig.
En zo is het. Wie netjes probeert te sparen, is niet alleen door een combinatie van inflatie en hoge belastingen een dief van zijn eigen portemonnee; hij wordt aan het eind van de rit ook nog eens gestraft door een PvdA die het rechtvaardig vindt dat zogenaamd rijke ouderen van hun laatste centen worden beroofd terwijl wie geen spaargeld heeft, alles gratis krijgt.
Buma ziet die nivelleringsdrang in wel meer maatregelen en begint er, net als veel van ons, een beetje zat van te raken. Hij weet ook wat de kern van het probleem is:
De politiek wordt te veel vereenzelvigd met de overheid. Dat is nog altijd de overwinning van de socialisten: iedereen denkt dat de overheid de draaischijf van de samenleving is.
Natuurlijk was het zijn eigen CDA dat daar jarenlang aan heeft bijgedragen, maar goed, beter laat dan nooit. De christen-democraten geven dan nog wel af op 'de markt', maar wanneer ze 'de samenleving' als oplossing propageren, dan hebben we het toch eigenlijk over hetzelfde? Burgers en bedrijven die het op eigen kracht redden.
De peilingen belonen het CDA nog niet voor deze verrechtsing. Toch is die verstandig. De meeste kiezers hebben immers wel wat beters te doen dan alle uitspraken van een oppositiepartij in de gaten te houden. Uit onvrede over het kabinet lopen ze instinctief over naar de partij die het hardste schreeuwt: de PVV. Als er echter verkiezingen komen en kiezers wat beter gaan nadenken over wat de partijen willen en wat ze eventueel in een coalitie zouden kunnen doen, dan kan het CDA nog wel eens opbloeien.