Wat te doen als de hemel naar beneden stort? Als er echt geen houden meer aan is? Als je tenonder gaat, wat je ook doet? Juist, dan... steek je de kop in het zand.
Dat is in ieder geval de instelling van de hoge dames en heren in Brussel. Een normaal mens zou dan denken dat je de werkelijkheid vooral niet probeert te ontkennen om zo met een werkelijke oplossing op de proppen te komen, maar nee hoor, onze meerderen
denken daar geheel anders over:
Verhalen over het einde van het eurozonetijdperk zijn ''complete fantasieën''. Dat zegt de gouverneur van de Belgische Centrale Bank, Luc Coene, zaterdag in een interview met de krant La Libre Belgique.
Ik citeer: "Ik denk dat we op dit moment de situatie onder controle hebben. We hebben nu wat tijd nodig om te kijken hoe succesvol al die bezuinigingsmaatregelen zijn".
Ha-ha! Ja, precies, dat is het! We moeten gewoon wat langer geduld hebben. Ziet u, uiteindelijk komt het allemaal 'goed' (wat dat in deze situatie ook moge betekenen). De zelfverklaarde intellectuele elite weet namelijk waar zij mee bezig is. Jawel. Haar aanpak heeft in het verleden niet gewerkt, maar uiteindelijk zal het heus wel goed uitpakken. Vertrouw ze maar gewoon. Have a little faith enzo.
Een van de opmerkelijkste karakteristieken van pro-Europeanen is hun geloof in een mooie, rooskleurige toekomst van de EU en de euro. De feiten doen daar niets aan af. Italie stort in, Griekenland gaat kapot, Spanje is op weg naar een economische hel... maar zij geloven dat het allemaal wel goed komt.
Brussel is de nieuwe heilige koe.
Baseren ze zich daarbij op de feiten? Natuurlijk niet! Eurofilie is namelijk een geloof, een religie zelfs, met Brussel als de opperste godheid. Ketters worden verbrand, of op zijn minst verstoten. Mogelijke twijfelaars wordt het leven onmogelijk gemaakt.
Nog even en ze zetten een mooie tempel neer waarin we de EU kunnen aanbidden.