Brr: Chinezen sluiten weer 'spookhuwelijken' tussen doden, met walgelijke gevolgen voor levenden

De machtsgreep van Mao Zedong in 1949 had de gruwelijkste gevolgen, maar er valt toch één lichtpuntje te bespeuren: het rekende af met enkele barbaarse fenomenen die in China vroeger heel gewoon waren. Tenminste, dat deed het tijdelijk. Nu het huidige Chinese regime de teugels iets laat vieren, blijkt wel dat de tradities niet zijn verdwenen, maar slechts ondergedoken waren. En in het geval van de spookhuwelijken kun je dat heel letterlijk nemen.

Het idee is als volgt: volgens sommige Chinezen is het zeer onwenselijk als een man ongetrouwd sterft. Hij zou dan als geest terugkomen naar het huis van de familieleden, om hen vervolgens voor altijd de stuipen op het lijf te jagen. Een broodje-aapverhaal zou je zeggen. In sommige regio's, met name het landelijke Shanxi, doet men er echter alles aan om dit soort situaties te voorkomen. De dood kun je niet tegenhouden, maar je kunt er wel voor zorgen dat de overledene daarna alsnog trouwt, is de redenering. Het is zaak zo snel mogelijk een dode vrouw te vinden, om haar naast de man te begraven. De twee worden zo in het echt verbonden, in dit geval echt tot in den eeuwigheid.

Je raadt het echter al: dode vrouwen die in hun testament hebben staan dat ze na hun overlijden uitgehuwelijkt willen worden aan een eveneens dode vent, zijn op één hand te tellen. Daarom wordt er goud geld betaald voor deze spookbruiden, die soms voor wel 15.000 euro over de toonbank gaan. Daarvoor moesten ze natuurlijk wel eerst dood gaan, en je kunt er vergif op innemen dat het overgrote deel geen natuurlijke dood gestorven is. De zwarte markt hierin floreert, en het is te verwachten dat dit alleen maar verder zal gaan als hier niets aan gedaan wordt.

Maar helaas: de kans dat dit gebeurt, is minimaal. Natuurlijk, de regering zal wel beweren dat ze er iets tegen doen (als ze het bestaan überhaupt al erkennen), maar veel zal het niet uithalen. Dat is ook niet zo gek, want het enorme China is niet het homogene land met één verenigd volk dat de Communistische Partij daar ons graag voorspiegelt. Het is een land met allerlei volken die allemaal hun eigen culturen en gebruiken hebben, en een Shanxi-Chinees is een heel ander iemand dan een Shanghai-Chinees, 1000 km verderop. Nee, het is duidelijk dat het cultuurmarxisme ook in China gefaald heeft. Bij wijze van uitzondering zeg in dit geval: dat is jammer.