Britse koningshuis voorbeeld voor Nederland

Prins William en zijn aanstaande vrouw Kate Middleton hebben besloten hun huwelijksgiften te doneren aan goede doelen. Dit is een prachtige invulling van wat het koningschap vandaag de dag kan betekenen. Willem-Alexander en Máxima zouden er goed aan doen om zich naar Engels voorbeeld te voegen.

Het Engelse koningshuis heeft begrepen hoe het in geamputeerde vorm toch nog waardig koningschap kan uitoefenen. Prins Charles, bijvoorbeeld, heeft de tijd dat hij zat te wachten op zijn troonopvolging gespendeerd aan de meest uiteenlopende projecten en initiatieven. Hij onderhoudt de naam en faam van het koningshuis door zich met van alles bezig te houden. Van kinderen uit achterstandswijken tot architectuur.

Dit is geen populair tijdverdrijf, maar een plichtsbesef dat de monarch karakteriseert. Hij gebruikt zijn buitengewone mogelijkheden als Kroonprins om buitengewone dingen te doen. Zo maakt hij zich in het door cultureel verval getekende Verenigd Koninkrijk hard voor het behouden van cultureel erfgoed. Zijn cultuurconservatisme werd opgepakt door het Engelse volk, dat in navolging van Charles jaarlijks de Carbuncle Cup uitreikt. Prins Charles doet het uitstekend als conservator van het Britse nationale erfgoed.

Koningschap geeft hoe dan ook buitengewone mogelijkheden en verantwoordelijkheden die aangewend kunnen worden om iets voor het land te betekenen waaraan je je titel dankt. Willem-Alexander en Máxima moeten hier een voorbeeld aan nemen. Koningschap is een nationale kwestie bij uitstek. Microkredieterij is een fantastische roeping, maar Máxima moet zich realiseren dat ze Koningin van Nederland wordt, niet van de Derde Wereld. Zo zou het Koningshuis er in navolging van Engeland voor kunnen zorgen dat niet heel Nederland verandert in de Wibautstraat.