Rutger Bregman profileert zichzelf keer op keer weer als de kolossale flapdrol die hij is. In deze tweet presteert hij het om z'n (onderuit gehaalde) 'Nederland is een belastingparadijs en dat is slecht'-mantra te verbinden aan de houding van onze regering tegenover financiële steun voor Spanje en Italie via de EU. "@#($*&#%!, this is shameful", jij ja! https://twitter.com/rcbregman/status/1243534237170573313
Hoe krijg je het voor elkaar?! Met roeptoeteren over dat de rijken 'hun eerlijke deel aan belasting' moeten bijdragen, kreeg hij internationaal zijn
five minutes of fame. Dat de logica van z'n idee allang
onderuit is gehaald, maakt kennelijk niks uit.
Die tweet schoffel je zonder berekening trouwens ook makkelijk onderuit. Als Nederland al een belastingparadijs zou zijn, dan trekt dat organisaties aan die belasting ontwijken, dus op een legale manier voorkomen dat ze belasting hoeven te betalen. Dat dit oneerlijk is zal best, maar dat maakt het geen ontduiking (wat wél illegaal is) en al helemaal geen stelen zoals Bregman in zijn tweet beweert.
En dat de Nederlandse overheid tegen de zogeheten corona-obligaties en financiële hulp aan Italië en Spanje is, zijn goede redenen voor. De risico's worden aangestipt in
hetzelfde artikel dat Bregman aanhaalt en doet alsof het zijn punt onderstreept. Is niet zo.
https://twitter.com/rcbregman/status/1243562547091038217
D66-leider Rob Jetten flikte eerder al hetzelfde met precies hetzelfde artikel, waar ik toen het volgende over zei:
Knot vindt namelijk dat de nadruk van het beleid op solidariteit moet komen te liggen, maar dat er wel goed naar de gevolgen van dit solidaire beleid moet worden gekeken. Er zijn namelijk oplossingen geopperd (of al in gang gezet) die tegen bepaalde regels voor monetaire financiering ingaan. Die regels zijn er, omdat landen anders het risico lopen op hyperinflatie en situaties als Zimbabwe, Venezuela en Duitsland tijdens de Weimar-republiek moeten ondergaan.
Wat Knot in zijn stuk dus eigenlijk zegt is dat de politiek een balans moet vinden of een afweging moet maken. Om solidair beleid te voeren zonder die monetaire regels te schenden. En als die regels geschonden moeten worden, wat best mogelijk is tijdens een crisis, dan met inachtneming van de mogelijke gevolgen daarvan.
Dus nee, Rutger,
solidariteit staat niet gelijk aan strooien met geld en hopen dat het ooit wel wordt terugbetaald. Net als dat het mislopen van mogelijke belastinginkomsten niet gelijkstaat aan bestolen worden. Wat een clown.
