Een zaal vol burgemeesters heeft een uiterst cynisch applaus gegeven aan schrijver Tommy Wieringa, die gisteren op een VNG-congres een zogenaamde "grap" maakte over de aanslag op De Telegraaf gisteren. Wieringa vond dat het "tijd werd" voor grof geweld tegen de krant, en een zaal vol burgemeesters beloonde die walgelijke opmerking met een applaus. Het zijn heus niet
alleen (pseudo-)anonieme haattwitteraars die zich in hun handen wrijven om de aanslag op De Telegraaf gisteren. Je hoeft heus Wierd Duk geen "
kankerhond nazi" te noemen om uiterst idioot bezig te zijn, zo bewees de auteur Tommy Wieringa gisteren maar weer enkele uren nadat de aanval in Amsterdam plaatsvond. Wieringa vond het nodig om de aanslag - vermoedelijk
gepleegd door zware criminelen - goed te keuren. Die opmerking viel in een zaal vol PvdA-, CDA-, D66- en VVD-burgemeesters
in uiterst goede aarde, zelfs:
"De Vereniging van Nederlandse Gemeenten zit in zijn maag met een pijnlijk incident tijdens het jaarcongres. Tientallen burgemeesters en wethouders applaudisseerden na een opmerking over de aanslag op De Telegraaf, vertellen verbijsterde bezoekers.
Het applaus was een reactie op een opmerking van schrijver Tommy Wieringa die op het congres in Maastricht sprak. Over de aanslag op het Telegraaf-gebouw zei hij: „Dat werd tijd.” Een woordvoerder van de VNG bevestigt dat de schrijver die woorden heeft gebruikt."
En dan zit je daar maar weer lekker - met je fatsoen en je hogere morele normen. Een beetje te suggereren dat een krant een portie onverschrokken geweld aan zichzelf te danken heeft, omdat men vrijuit durft te schrijven wat men wil. Zeker van iemand die z'n brood verdient met het schrijven van boeken, zou je toch wel meer wijsheid verwachten. Meer wijsheid om vrijheid te verdedigen. Want die vrijheid moet door méér worden gegarandeerd dan alleen een wet of een Europees verdrag. Zonder een solide basis in de cultuur is die vrijheid niks waard: als schrijvers als Tommy Wieringa stelselmatig de persvrijheid willen beknotten door aanslagen toe te juichen, dan krijgen die lieden precies waar ze om vragen: censuur.
Maar goed, dit land heeft nooit een tekort gehad aan schrijvers die wil dingen konden roepen, maar moeite hebben met nadenken. Erger is het feit dat de hele gevestigde politiek - in de vorm van burgemeesters - dit soort laatdunkende gedrag tolereert en goedkeurt. Zoals de slogan die de Washington Post tegenwoordig in de kop voert: democracy dies in darkness.