Vandaag begint de rechtszaak waarin al een aantal jaar geleden werd gesteld dat de overheid verplicht is om veel sneller CO2 te verminderen dan het al deed. De overheid is toen in hoger beroep gegaan, omdat de rechter op deze manier te veel op de stoel ging zitten van de wetgevende macht. In ons systeem met een scheiding der machten is het niet de bedoeling dat de rechter voor bestuurder of politicus gaat spelen, maar veel mensen vinden dat het toch gebeurd is op deze manier, onder leiding van actiegroep 'Urgenda'. Volgens Marjan Minnesma van Urgenda blijkt uit de ingediende stukken voor het hoger beroep dat de overheid veel meer belangen heeft dan alleen de inmenging van de rechter op kabinetsbeleid. "In de politiek werd gezegd toen wij wonnen: we gaan alleen maar in hoger beroep, omdat we vinden dat dit niet aan de rechter is, het zogenaamde trias-politica-argument. Maar als je nu kijkt wat ze aan het doen zijn, dan vechten ze alles aan. Het is dus helemaal niet alleen maar dat stukje. Ze willen niet 25 procent halen in 2020, ze willen van alles niet en ze schrijven alles aan. Het is een heel brede zaak geworden."
Onze rechtszaak wordt in veel andere landen opgevolgd. Maar je wilt eigenlijk snel actie: versneld stoppen met kolencentrales, met gas en olie, en overstappen op zon en wind. Zo'n rechtszaak helpt, maar het is ons niet te doen om winnen of verliezen, maar om een leefbare wereld voor de volgende generatie."
Het maakt juist wel uit of de overheid wel of niet alles bestrijdt in de uitspraak van de lagere rechter. Het gaat om een holistische aanpak van deze hele zaak. Alles moet van tafel, anders heb je nog steeds een gevaarlijk precedent geschapen voor de toekomst waarmee andere rechtszaken met soortgelijke redenen iets mee kunnen. De overheid is niet verplicht iets wel of niet te doen, alleen als het in de Grondwet staat. De interpretatie van deze Grondwet wordt door politici gedaan, dus ook hierin heeft de rechter geen ruimte.
Laat de ontwikkeling van beleid over aan de mensen die daarvoor verantwoordelijk zijn: politici en bestuurders. De uitvoerende en wetgevende macht. Dan kan Urgenda alsnog gaan zitten zeuren over dat het niet gaat om de trias-politica, maar daar gaat het dus uiteindelijk juist wel over. Het is de kern van deze zaak en het is een heel belangrijke kern in het geheel van de
politiek en het openbaar
bestuur.
