Daar stelt de PVV-leider toch ontzettend teleur.
Geert Wilders wil ergens volgend jaar een bezoekje brengen aan Rusland. Daar wil hij de Doema, het Russische parlement, bezoeken om naar eigen zeggen 'te leren van het patriottisme' van de Russen. En om aan Nederland en de rest van de wereld te laten zien dat het land van Vladimir Poetin zo slecht nog niet is.
Juist ja.
Gek genoeg staat Rusland niet bepaald bekend als een geweldige bondgenoot. Wilders pareert dat argument, wat in eerste instantie redelijk waar lijkt, door te zeggen dat het land vooral gezien moet worden als een bondgenoot, bijvoorbeeld in de strijd tegen terrorisme. Immers: als we samen kunnen werken tegen de massaslachters van ISIS, waarom dan niet op andere vlakken, is het idee van de PVV-voorman?
Helaas houdt het lijstje aan gemeenschappelijke doelen van het Westen en Rusland daar wel zo'n beetje op. Elk land op de wereld is in meer of mindere mate egoïstisch en doet wat het moet doen om haar eigen belangen te dienen, en dat is ook prima zo: wat dat betreft heeft Wilders zeker gelijk dat we qua vaderlandsliefde nog iets kunnen leren van de Russen. Helaas komen die belangen in de praktijk simpelweg niet overeen met de onze. Ja, we vechten net als de Russen tegen ISIS in Syrië, maar vechten we echt met de Russen, of simpelweg tegen dezelfde vijanden? In de praktijk bevinden we ons wel op hetzelfde slagveld, maar komen we dat veld toch echt vanuit totaal andere richtingen opgerend.
Waar onze motieven voor het bestrijden van de islamistische koppensnellers namelijk het waarborgen van veiligheid en een beetje naïeve nation-building is, hebben de Russen iets heel anders voor ogen: hun bondgenoot Bashar al-Assad op de troon houden in Syrië. Niet zo gek dus dat Vladimir Poetin zijn leger op iedere tegenstander van Assad, en dus zeker niet enkel ISIS, afstuurt. Ieder gevaar voor de Syrische dictator betekent een gevaar voor de Russische legerbases in het land.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Moraal van het verhaal: Rusland is allesbehalve een bondgenoot, en moet zo ook niet neergezet worden. Soms zijn we het eens, maar dat is meer toeval dan echt een goed teken: laat de Russen bijvoorbeeld eerst maar eens openheid van zaken geven over MH17 bijvoorbeeld, als ze echt vrienden met ons willen zijn. Hoe graag we met zijn allen ook hadden gewild dat de NAVO na het ineenstorten van de Sovjet-Unie overbodig zou zijn geworden, wordt steeds meer duidelijk dat dat, in ieder geval onder Poetin, niet de realiteit is.
En hoewel ik het dus vaker eens dan oneens ben met Wilders, moet ik toch bekennen dat hij de plank op dit onderwerp echt finaal misslaat.