Bijna de helft vrouwelijke immigranten heeft na 15 jaar nog steeds geen werk: mooi verdienmodel voor 'klantmanagers'

KIS doet net alsof de Nederlandse overheid steken heeft laten vallen omdat bijna de helft van de vrouwelijke statushouders na 15 jaar nog steeds geen werk heeft kunnen vinden. Want oh wat zijn die barrières toch hoog voor die mensen!

De gemeente zou zich teveel richten op de mannelijke statushouders, waardoor de vrouwen eenzaam en alleen opgehokt blijven in hun kleine appartementje. 'Ga er zelf eens op uit en ga solliciteren' is een sentiment waar ze bij KIS geen boodschap aan hebben, hier ligt namelijk een kans voor 'klantmanagers' om op een "individuele en cultuursensitieve" manier tot een oplossing te komen.

Er wordt een heel stappenplan gewijd aan het actief benaderen van vrouwelijke statushouders die het al 15 jaar zonder werk vol hebben kunnen houden. En dan zitten er ook nog mensen tussen voor wie een betaalde baan "niet meteen haalbaar" is, dus moet eerst achterhaald worden wat hun talenten zijn (en of ze überhaupt wel willen werken).

Als je het hele traject leest wat door KIS wordt voorgesteld, dan is het waarschijnlijk verstandiger om eerst de kraan eens dicht te draaien wat immigratie betreft. Dit schiet namelijk voor geen meter op zo. Het probleem is waarschijnlijk zelfs nog veel groter dan door hen wordt geschetst, want de 55 procent die wél werkt is vast niet direct financieel onafhankelijk. Een aanzienlijk deel krijgt gewoon een iets minder hoge uitkering als 'aanvulling op het loon'.

We mogen ons best eens af gaan vragen hoeveel geld gemeenten hier in moeten pompen en of dit opweegt tegen wat er uiteindelijk van terechtkomt. Als je de analyse en de voorstellen van KIS leest, dan schetst dat een behoorlijk somber beeld.