Volgend jaar is er bij drie van de vier grootste zorgverzekeraars een stijging van de zorgpremies, tussen de 2 euro en 3,40. Het is een lagere stijging dan vorig jaar, maar het voorspelt niet veel goeds voor de toekomst. Drie van de vier grootste zorgverzekeraars van het land - Zilveren Kruis Achmea, VGZ en CZ - verhogen volgend jaar de zorgpremie. Het gaat om stijgingen van 2 tot 3,40 euro per maand. Dat betekent dat verzekerden op jaarbasis 24 tot 41 euro meer kwijt zijn dan nu. Alleen verzekeraar Menzis houdt de premie voor de basisverzekering volgend jaar gelijk.
Veel mensen hebben kritiek op de zorgverzekeraars en zetten hen neer als boemannen van het systeem, terwijl uiteindelijk het juist ligt aan de overhand wat de spelregels zijn in deze totaal mislukte 'zorgmarkt'. De zorgverzekeraars worden in dit systeem sowieso al gedwongen om veel van hun reserves te gebruiken om de kosten niet te laten stijgen, maar de
zorgkosten in het algemeen stijgen elk jaar met een dramatische gang voor de lange termijn. In 20121 zijn de zorguitgaven, naar men nu kan voorspellen, met 20 miljard gestegen van 75,4 naar 94 miljard.
Dit is dus een trend dat nog wel door zal gaan. Wim van der Meeren, topman van zorgverzekeraar CZ, voorspelt voor 2019 een dubbele stijging van de kosten, dus 6 procent. De zorg gaat voor de toekomst een steeds grotere hap nemen uit het budget van de overheid en daar kan men niet zo veel aan doen. Het is niet alleen dat mensen ouder worden, maar het is ook dat mensen voor veel meer dingen genezen kunnen worden.
Men heft als oplossing vaak '
innovatie' op, maar juist dit aspect zorgt ook weer voor grotere uitgaven. Het is deze paradox dat uiteindelijk ervoor zorgt dat Nederland een keuze moet maken wat we moeten doen met de gezondheidszorg. We hebben nu een collectief systeem, waarbij mensen een
zorgpremie moeten hebben. Het is geen echte markt, maar een systeem waarin zorgverzekeraars verzekerd zijn van klanten en dat geeft geen goede stimulans met betrekking tot efficiënt en goed beleid.
We moeten naar een meer privaat systeem waarbij de kosten en het beleid gedecentraliseerd moet worden naar de burgers zelf. Met alle goede bedoelingen, een collectief zorgsysteem zorgt er uiteindelijk voor dat we met zijn allen ten onder gaan aan de stijgende zorgkosten. Het is uiteindelijk niet te betalen, want het is een onbeperkte vraag naar zorg met een beperkt aanbod.
Al kunnen wij als burgers en de zorgverzekeraars voorlopig zelf ook iets er aan doen:
Zorgeconoom Richard van Kleef vindt dat de zorgverzekeraars ook zelf meer kunnen doen om de kosten in de hand te houden. "Beter onderhandelen en selectief zijn bij het sluiten van contracten. De ziekenhuizen, klinieken of tandartsen die niet doelmatig zijn moet je uitsluiten. Dat is het beste instrument dat verzekeraars hebben om kosten te drukken."
Juist de consument kan zorgverzekeraars daarin een duwtje geven, volgens Van Kleef. "Het begint bij onszelf. We moeten kritisch zijn richting onze zorgverzekeraar, dat wil zeggen: overstappen als het niet bevalt. Wij zijn de drijfveer van de concurrentie tussen zorgverzekeraars."
