Bij dierenmishandeling moet je gewoon eigen rechter spelen

Beetje vreemd.

Hoewel ik zo en dan gesprekken met mensen heb die het belang van de rechtsstaat relativeren met een 'maar-dat-vind-jij-tje', sta ik niet aan hun kant. Als we de rechtsstaat aan de kant schuiven, of nalaten die te verdedigen, kunnen we net zo goed de stekker uit het Westerse project trekken. De rechtsstaat behoort tot de quintessens van wat onze beschaving maakt. Daarbij hoort ook de handhaving van de wet door en alleen door de uitvoerende macht. We zien immers genoeg landen waar ook wetten bestaan, maar waar toch totale chaos heerst doordat niemand, of niet alleen de uitvoerende macht, de naleving ervan handhaaft. Burgers die eigen rechter spelen zijn daarom een bedreiging voor de rechtsstaat, want één van de unieke karakteristieken van de Westerse beschaving is nu juist dat recht geen privéaangelegenheid is.

En toch. Er is maar één soort misdrijf waar ik die mooie principes en idealen graag voor opzij zet; dierenmishandeling. Bij acute dierenmishandeling is er de noodzaak om onmiddelijk in te grijpen. Dat betekent niet dat u de mishandelaar moet vermoorden of wat dies meer zij, maar laat ik zeggen dat ik erop vertrouw dat niet alleen de uitvoerende macht weet wat proportioneel ingrijpen betekent.

Noem mij sentimenteel - wat ik overigens niet ben - maar mensen die elkaar kwaad doen, vind ik minder ernstig dan mensen die dieren kwaad doen. Een mens is een rationeel wezen, dat daardoor op zijn minst in aanleg meer kansen heeft zijn eigen huid te redden. Een dier niet. Op basis daarvan is een dier altijd de onderliggende partij in een conflict met mensen, wat maakt dat een dier willens en weten mishandelen, een daad van ongekende lafheid is.

Dat denkframe levert overigens wel tegenintuïtieve consequenties op. Zo was en ben ik een groot tegenstander van het verdwijnen van bontfokkerijen uit Nederland. Ik vind het dragen van bont immoreel, maar net als het geval is met oneindigheid, zijn er graden van immoraliteit. Bont dragen van een niet-doodgemarteld dier is in mijn ogen minder kwalijk dan het dragen van een pelsdier dat wel op onwaarschijnlijk gruwelijke wijze is gedood. Dat is het verschil tussen Nederlands en Chinees bont. Tegelijkertijd heb ik ook wel eens nare dingen gezegd over paardrijden op maneges. 

Maar waar gaat dit allemaal naartoe? Nou, ik zag zojuist dat Joost een stukje postte over dierenmishandeling in de Gazastrook. Leest u het even, en kijk even naar het filmpje. Werken wij aan mee. Enerzijds omdat wij vee exporteren naar dit soort barbaren, anderzijds - en veel belangrijker - omdat wij hier niets van zeggen. Dat komt omdat we druk zijn met mensenrechten, en eigenlijk alleen mensenrechtenschendingen. Door Israël, uiteraard. 

Het is tijd voor een variatie op eigen rechter spelen, als we te maken hebben met dit soort barbaren; we leggen onze wetten op in bijvoorbeeld de Gazastrook en dwingen hen die te handhaven. Onze dierenwelzijnswetten niet invoeren en handhaven, wordt bestraft met een korting op hulpgelden. Laat het gejammer over de voedselvoorziening in Gaza maar even zitten, laten we ons concentreren op de manier waarop ze aan hun eten komen.