Je leest het helaas goed: sommige ja.
Lange tijd kon
Duitsland redelijk vanaf de zijlijn toekijken hoe buurland Frankrijk door
terrorisme uiteen gereten werd, maar inmiddels is ook het land van Frau Merkel niet meer veilig voor de werkelijkheid. Deze zomer is duidelijk geworden dat de iedereen-is-welkompolitiek extreem gefaald heeft, en dat het slechts een kwestie van tijd was voordat de gevolgen hiervan zichtbaar werden. Dat dat gebeurd is, daar is nu geen ontkennen meer aan nu de steden en treinen in Duitsland het bloed van onschuldigen gedragen hebben.
Aanslagen zijn in zekere zin lastig te voorkomen, juist omdat de moordenaars van ISIS en aanhang steeds vaker voor soft targets kiezen die eenvoudigweg niet helemaal te beveiligen zijn. Het onbegrip zit hem vooral in de dingen die wél realistischerwijs gedaan hadden kunnen worden om de gebeurtenissen van afgelopen zomer te voorkomen. Één daarvan komt schrijnend laat, maar we zullen er toch maar blij mee moeten zijn.
Duitsland, ten monde van minister van Binnenlandse Zaken De Mazière, heeft een aantal doekjes voor het bloeden
aangekondigd, waarvan het afnemen van de Duitse
nationaliteit de enige met iets van daadkracht in zich heeft. Eindelijk zal het dan mogelijk worden om jihadisten die op 'zomerkamp' geweest zijn in landen als Syrië, Jemen of Libië de Duitse nationaliteit af te nemen. Het nut daarvan behoeft geen uitleg, maar de grote 'maar' helaas wel. Duitsland blijft er namelijk bij dat mensen niet statenloos gemaakt mogen worden, en dat dit dus alleen kan als het om mensen met een dubbele nationaliteit gaat. Dat je daarmee een enorme groep potentiële jihadisten uitsluit maakt weinig uit: kennelijk staan de rechten van de veroorzakers van bloedbaden hoger in het vaandel dan de levens van de slachtoffers.
Deze kritiek treft overigens niet enkel Duitsland, want Frankrijk en Nederland hebben voor eenzelfde slappe aanpak gekozen. Waarom ze dat gedaan hebben valt niet goed te praten. Dit soort mensen, die enkel en alleen hier willen zijn om onze samenleving uit te moorden, hebben hier simpelweg niets te zoeken. Maar dat ziet cultuurrelativistisch Europa helaas nog steeds niet.