Belgische staatsschuld steekt Griekse naar de kroon - schuld, schuld, schuld!

Het Belgische begrotingstekort is minder dan 1%, en dat is voor de Belgische regering voldoende reden tevreden achterover te leunen. Maar de Belgische staat geeft 5% van het BNP meer uit dan Nederland, en 7% meer dan Duitsland. Volgens De Maeseneire kan België zonder aanvullende maatregelen zich binnen een paar jaar scharen in het rijtje Griekenland, Portugal, Ierland en Spanje.

De Belgische politiek reageert er nauwelijks op. En dat, terwijl België er feitelijk veel slechter aan toe is dan een aantal landen uit dat illustere rijtje. Dat zit zo:

Iets wat bij het hanteren van de cijfers van de uitstaande staatsschuld internationaal steeds genegeerd wordt, is het totaal van uitstaande garanties die een staat afgegeven heeft. Van veel landen zijn de cijfers wat dat betreft zelfs niet precies bekend, en aangezien investeerders in staatschuldpapieren er niet naar vragen, blijven die gegevens over het algemeenonder tafel. Dat is niet heel vreselijk, mits een staat niet het randje van haar spankracht bereikt. De Nederlandse Nationale Hypotheekgarantie gaat om een enorm bedrag, maar zelfs als die als geheel zou moeten worden uitgekeerd, gaat het door de onderliggende restwaarde van het onroerend goed om hoogstens 10 tot 15%. Nog steeds een enorm bedrag, maar we zullen er niet door kopje onder gaan.

Als we nu eens kijken naar de garanties die de Belgische staat afgegeven heeft, dan zien we overeenkomsten met de door Nederland afgegeven garanties, maar ook een paar grote verschillen. En die zijn hier het probleem.

Gisteren las ik een artikel van Mark Grant, een gereputeerde financieel-journalistieke veteraan van het Amerikaanse economische persbureau Bloomberg. Mark Grant heeft de euro opgegeven, en liet aan de hand van de Belgische situatie zien waarom.

Vrijdag erkende de Bank van België dat de staatsschuld 98,2% van het BNP bedraagt, en dat het land officieel in een recessie is beland.

Een half jaar terug nam de Belgische staat voor 4 miljard Dexia over, een belangrijke systeembank die zeer plotseling onderuit ging als gevolg van de Griekse crisis. Sindsdien hebben ook Fortis Bank België en de Belgische tak van Paribas garanties gekregen en kreeg de banksector voor 24 miljard nieuw kapitaal. Alles bijeen steeg de staatschuld hierdoor de facto met 41%, tot 139,2%! De Belgische garanties voor de diverse Europese fondsen, zoals ECB, ESF, etc. zouden de Belgen op nog eens 64% BNP staatsschuld komen te staan. En als Griekenland de euro verlaat, moet er betaald worden. Dat moment nadert met rasse schreden.

De Griekse staatsschuld (circa 130% BNP thans) haalt het dus niet bij de Belgische, maar mogelijk ligt de Spaanse schuld zelfs nog op een veelvoud van de Belgische, als we alle regionale schulden en de verplichtingen van de banken, die nu nog overeind blijven door een vastgoedbubble van 180 miljard, bij de officiële cijfers zouden optellen.

Ondertussen blijft EC-voorzitter Barroso maar zeuren dat hij Eurobonds wil invoeren, nu ook bijgestaan door de hoofdeconoom van het IMF. Dat IMF, dat zoals ik deze week betoogde, steeds minder belang heeft, beseft dat zij niet in staat is de Europese landen voldoende bij te staan, en ziet geen ander alternatief dan een transferunie. Maar wat is een transferunie anders dan een methode om geforceerd geld over te hevelen van financieel gezonde staten naar landen die boven hun stand leven? En hoe lang duurt het voordat ook die thans nog gezonde staten aan de bedelstaf geraken?

De Duitsers willen niet, maar staan door de val van het kabinet Rutte zo ongeveer alleen in Europa, dat collectief hongerige blikken werpt op de sterke Duitse economie. Als Hollande de nieuwe Franse president wordt, en de onderhandeligngen over de Europese afspraken wil heropenen is de euro dood, zei VVD-Europarlementariër Hans van Baalen gisteravond. Maar de euro is al lang dood. Ze hebben het alleen de bevolking nog niet verteld.