Saskia Noort, columnist voor het AD, schrijft een heel betoog waar mijn nekharen van overeind gaan staan, tót ze compleet bijdraait en mijn respect dubbel en dwars terug heeft verdiend. 'Doe aangifte, ongeacht de consequenties' komt het op neer, en ze legt uit waarom. Ze schetst een situatie van een vriendin waarvan de dochter is aangerand. Ze geeft perfect weer hoe de gedachtegang van de meid in kwestie is en het moedergevoel dat zo'n situatie bij veel vrouwen oproept. 'Het is niet haar schuld', 'doe maar geen aangifte, een hij zei/zij zei verhaal gaat ze aan onderdoor' en argumenten van dezelfde strekking liggen bezaaid door de hele column. Allemaal hartstikke begrijpelijk en vaak terug te vinden bij mensen die vinden dat #MeToo vooral is bedoeld om vrouwen eindelijk 'hun verhaal' te kunnen laten vertellen maar waar geen wezenlijke consequenties voor de dader aan verbonden zijn.
Toch draait Noort in de laatste alinea volledig om en zegt dat haar advies niet deugt en het slachtoffer ondanks de mogelijke consequenties tóch aangifte moet doen. 'Dan verandert er wellicht ooit nog eens iets,' redeneert ze. Gelijk heeft ze. #MeToo zou niet iets moeten zijn of blijven wat
slachtoffers alleen een podium geeft waar ze hun slachtofferschap kunnen tentoonstellen. Het doel is
aanranding en verkrachting tegengaan, waarvoor je veroordelingen (en dus bewijs) nodig hebt.
Noort betoogt dat je ondanks je schaamte, slachtofferschap, trauma en consequenties, je eerlijk en oprecht direct je verhaal moet doen. Niet het 30 jaar later pas op komen draven omdat je aanrander ineens een toppositie dreigt te bekleden maar zo snel mogelijk na het delict stappen zetten. Dit is geen garantie voor succes en kan nog steeds volledig in je gezicht ontploffen, maar het is de waarheid. Het zou zomaar kunnen zijn dat er niks van terecht komt en je niet wordt geloofd, maar hoe benauwd zou bijvoorbeeld Brett Kavanaugh's positie zijn geweest als er al gedocumenteerd verslag was geweest van een aanranding door hem, 30 jaar geleden? Het had de verklaringen van de andere vrouwen die pas later naar voren kwamen veelvoudig versterkt. Hiermee insinueer ik niet zijn schuld of onschuld maar de situatie is exemplarisch voor wat direct aangifte doen en de waarheid vertellen kan betekenen op de lange termijn. Neem Saskia Noort's betoog en het mijne mee in uw overwegingen voor als u echt iets wil veranderen.