Zo, hij gaat er met gestrekt been in. En terecht.
Hij is weliswaar jong voor een politicus, maar
Thierry Baudet heeft al lang door hoe het spel gespeeld wordt, zowel in de politiek als in de media. En dus veegde hij op heerlijke wijze de vloer aan
met een AD-journalist die hem hoegenaamd zou interviewen, maar die het gesprek eerst en vooral op een ondervraging (van een verdachte) deed lijken.
"Weet je wat het probleem is? Dat journalisten als jij niet uit je linkse frame komen. Je hebt onbewust meegekregen dat linkse politici goed zijn. Die bekommeren zich om de arme mensen in Syrië. En rechtse politici zijn fout. Die willen alles voor zichzelf houden. Je frame zou heel anders kunnen zijn: rechtse politici komen voor mensen op," aldus Baudet.
En: "Echt? Ga je me weer vragen stellen over Jared Taylor, over Yernaz, over racisme? Of wil je eigenlijk liever meteen weten of ik een fascist ben? Weet je wat ik denk? Ik denk dat mensen helemaal klaar zijn met dit soort vragen. Er is een reden hoor, dat de oplages van kranten dalen."
Natuurlijk ging het interview zogenaamd over zijn nieuwe boek, Van elk waarheen bevrijd. Zoals steeds als Baudet een roman schreef worden hem de denkbeelden van het hoofdpersonage in de schoenen geschoven. Daar reageert hij terecht ongeduldig op:
Het grootste verwijt aan jouw adres: dat je sympathiseert met extreemrechts. En dan laat je een hoofdpersoon met een naam die nogal op de jouwe lijkt overpeinzen dat de collaboratie met de nazi’s goed is geweest.
,,De hoofdpersoon is géén Thierry Baudet. Het is een oudere man die, net als vele andere babyboomers, dubbele gevoelens heeft over de erfenis van de oorlog. Enerzijds constateert hij dat het Westen door de massale toestroom van immigranten enorm is verzwakt; anderzijds wil hij, net als andere babyboomers, niks slechts over buitenlanders horen. En die passage over Parijs is gewoon een gegeven. Die stad wás er niet meer geweest als Pétain (maarschalk Phillipe Pétain, die in de Tweede Wereldoorlog samenwerkte met de Duitse nazi’s en Italiaanse fascisten, red.) niet had gecollaboreerd.’’
De ideeën van Philippe Gautier haken aan bij die van jou: het Westen is verpest door de open grenzen.
,,Het is geen politiek pamflet. Het is een roman, een consistente, zeer geslaagde roman met een worstelend karakter in de hoofdrol. Dat maakt het juist interessant. Je wilt toch geen middle of the road D66’er als hoofdpersoon? En dat het thema immigratie erin zit: logisch. Dat is hét thema van deze tijd.’’
Vervolgens stelt de 'journalist' de vraag:
Zet je zo’n gedachte erin in de wetenschap dat er weer shit van komt?
Nou, daar is Baudet wel klaar mee:
"Dat gebeurt alleen als journalisten als jij zulke domme vragen stellen. Jij bent er op afgericht overal ‘foute’ gedachten uit te halen."
Zo is het precies. Nepjournalisten zijn niet geïnteresseerd in zijn boek. Het laat ze koud. Ze vinden het alleen maar in interessant in zoverre dat het ze misschien een paar nieuwe stokken geeft om hem mee te slaan. En dat is het dan.
Het slotwoord van Baudet is dan ook volkomen terecht als volgt:
"Je stelt niet de goede vragen. Waarom heb je me niet gevraagd naar de barokke stijl van dit boek? En waarom die stijl, die wel iets van de late Oek de Jong heeft, iets Reviaans, zo afwijkt van de sobere stijl van alle andere hedendaagse romanciers? Daar had ik wel interessante dingen op kunnen zeggen."
Helaas, maar het is niet anders. Deze mensen zijn niet geïnteresseerd in ook maar iets dat op
cultuur lijkt. Baudet
moet natuurlijk wel met ze spreken om iets van aandacht voor zijn boek te genereren, maar wat zal het een doffe ellende voor hem zijn dat dit soort interviews iedere keer weer uitmonden in wat eigenlijk een ruzie is.
