Assad wint meer dan de verkiezingen

Het waren rare verkiezingen in Syrië. Het land staat al jaren in brand. Het geweld heeft inmiddels honderdduizenden het leven gekost. Een conflict waarbij de grenzen tussen goed en kwaad niet tussen de strijdende partijen waren te trekken. Deze oorlog is (nog steeds) zo vuil dat partij kiezen voor deze of gene ontzettend lastig is. Uiteindelijk heb ik op deze website herhaaldelijk geschreven, met pijn in mijn hart, dat ik liever Assad aan de macht heb in Syrië, dan de terroristen die Assad proberen te verdrijven.

Niet omdat ik zo'n fan ben van Assad. Wel omdat zij die hem willen verdrijven nog veel barbaarser zijn. Deze extremisten hebben nog minder met democratie en mensenrechten dan Assad en zijn regime. Daarnaast is het regime van Assad breed. Velen vergeten dat in zijn regering verschillende soennitische kopstukken een plaats hebben. De oorlog is daarmee niet per se een oorlog tussen sjiieten en soennieten.

Kalifaat
Deze burgeroorlog is een strijd tussen moslimextremisten die van Syrië een kalifaat willen maken en een regime dat al jaren de touwtjes stevig in handen heeft. Toegegeven, de rebellen zijn bijna allemaal soennitisch. Daarom kunnen zij ook rekenen op de steun van Al-Qaeda en landen als Saoedi-Arabië en Qatar.

Assad (hippe vrouw trouwens!) mag dan gewonnen hebben met maar liefst 89% van de stemmen (voor een dictator vrij mager, maar vooruit), de oorlog is nog lang niet voorbij. In grote delen van Syrië kon niet gestemd worden omdat de terroristen daar de controle hebben. Die werken uiteraard niet mee aan deze verkiezingen.

Wereldtoneel
Toch heeft deze verkiezingsoverwinning van Assad wel degelijk betekenis. Zijn ambtstermijn van zeven jaar zat erop. Als Assad geen verkiezingen uitschreef, was hij over een tijdje een ondemocratische leider. En gek genoeg zat Assad daar niet op te wachten. Op het wereldtoneel kan hij nu duidelijk maken dat hij de man is de de Syrische bevolking achter zich heeft staan. Hij strijdt tegen de terroristen. Hij is de democraat.

Niet alleen Assad kan zich de komende tijd beroepen op deze verkiezingsoverwinning, ook zijn vrienden kunnen dat. Landen als Irak, Libanon en Iran krijgen een steuntje in de rug. Maar, heel belangrijk, ook Poetin zal richting Obama en de rest van de wereld weer munitie hebben. Wie steun je liever? Een man die door de meerderheid van de bevolking verkozen is of een verdeelde oppositie waarvan losgeslagen terroristen onschuldige burgers vermoorden in een Joods museum? Het antwoord ligt voor de hand. Daarmee wint Assad meer dan alleen deze verkiezingen.

Kansen
Sowieso heeft die aanslag in Brussel de streng islamitische zaak in Syrië geen goed gedaan. De rebellen kunnen grote, uitgebreide steun uit het Westen wel op hun buik schrijven. Assad zal de komende maanden de handen vol hebben om de rebellen te verjagen. Zijn kansen groeien echter met de dag.

Daarmee is Syrië helaas geen klap opgeschoten. Democratischer zal het land niet worden. Maar een vreselijk alternatief is dan ternauwernood afgewend.