Het Turkse parlement heeft de regering toestemming gegeven om in te grijpen in Noord-Syrië. Assad is daar niet blij mee.
Er is iets ogenschijnlijk vreemds gaande in Syrië. Toen Amerika en diens coalitiegenoten de aanval openden op ISIS-doelen in dat land reageerde het regime van Bashar Assad vrij positief. ISIS bestaat uit terroristen die zijn regime ten val willen brengen, dus hij vond het allemaal prima zo. Met een beetje mazzel kon zijn eigen leger - zal hij gedacht hebben - zich op andere vijanden richten.
Toch is diezelfs Assad erg boos nu het er alle schijn van heeft dat Turkije zich bij de coalitie voegt en een militaire interventie voorbereidt
in het Koerdische gedeelte van Syrië: De Syrische regering heeft Turkije gewaarschuwd dat militaire actie op Syrisch grondgebied als agressie zal worden beschouwd. Damascus heeft zich tot de Veiligheidsraad van de VN gewend. Syrië wil dat die raad uitspreekt dat Turkije zich niet met Syrische zaken moet bemoeien. Dat stelde het Syrische ministerie van Buitenlandse Zaken vandaag in een reactie op de plannen die Ankara maakt om militairen de grens over te sturen.
Het Parool legt daarbij uit dat Assad en Erdogan gezworen vijanden zijn; daarom zou de Syrische heerser niet blij zijn met de plannen van de Turken. Helaas is die verklaring niet afdoende. Obama en Assad zijn dat namelijk óók. En dan niet sinds kort, maar al sinds langere tijd. Syrië is namelijk al decennia een fervente bondgenoot van Iran, welke een serieuze bedreiging vormt voor het Westen, zijn belangen én bondgenoten in het Midden-Oosten. Als we de redenering van Het Parool volgen zou Assad de luchtaanvallen van de VS dus ook moeten veroordelen, maar dat is allerminst het geval.
Wat is er dan wel aan de hand? Heel simpel: in politieke kringen (internationaal, maar ook in Nederland) verwacht men dat Erdogan het noorden van Syrië niet wil binnenvallen om ISIS aan te vallen, maar om de Koerden uit te schakelen. De Turkse president is volgens die uitleg helemaal niet van plan om Assads vijanden aan te pakken, maar om een deel van Syrië te bezetten en voortaan te gebruiken als bufferzone waar Koerdische onafhankelijkheidsstrijders kaltgestellt kunnen worden. Vervolgens kan ISIS zich richten op andere vijanden (de Koerden zijn dan namelijk uitgeschakeld), waaronder - en eerst en vooral - Assad. Gezien Turkijes houding ten opzichte van ISIS dusverre is die theorie alles behalve ongeloofwaardig.
Assad ziet dat gevaar ongetwijfeld ook en is dus bang dat een Turkse interventie ervoor zorgt dat hij a) een deel van Syrië moet inleveren aan Turije en b) dat ISIS niet zwakker, maar stérker wordt. Geen wonder dus dat hij niet op 'ingrijpen' van Turkije zit te wachten.