Antichristelijke Marx-verheerlijker schiet zes mensen af

Onmiddelijk nadat Fox News, de Washington Post, de New York Times en MSNBC met 'breaking news' emails kwamen dat er een schietpartij had plaatsgevonden in Arizona, wezen linkse actievoerders met de beschuldigende vinger naar rechts. Jared Lee Loughner zou extreemrechts zijn. Hij was ongetwijfeld opgezweept door de 'schrille retoriek' van mensen zoals Sarah Palin en Glenn Beck. Ja, rechts had bloed aan zijn handen.

De traditionele media, Democratische politici en bloggers riepen dit zonder dat ze ook maar iets wisten over Loughners achtergrond. Ze wisten alleen dat er zojuist een aanslag was gepleegd op een Democratische congresvrouw. En dat was alles dat ze nodig hadden om rechts verantwoordelijk te stellen. De feiten deden er blijkbaar niet toe.

Ook de Nederlandse media deden lekker mee. De NRC gaf aan dat de dader vást een extreemrechts figuur was die, opgezweept door Palin en co., een Democratische politica uit de weg wilde ruimen. Datzelfde gold natuurlijk voor de Volkskrant, het NOS Journaal, en de actualiteitenrubrieken (zoals Pauw en Witteman). Ja, vol blijheid - want de tragedie in Arizona werd door deze types niet als een drama beschouwd, maar als een mogelijkheid om de politieke tegenstander in het verdomhoekje te drukken - werd er een verband gelegd tussen Amerikaans conservatisme en Loughners daad... en vervolgens werd de discussie vernederlandiseerd. Uiteindelijk gaat het onze activistische media immers niet om het Amerikaanse, maar om het nationale debat.

Ongelooflijk creatief, al die aanvallen tegen rechts, ware het niet dat na een paar uur onderzoek al bleek dat Loughner een schizofrene gek was met een jarenlange obsessie voor Congresvrouw Giffords. Zijn daad was hoogstwaarschijnlijk geen politieke, maar een persoonlijke. Een paar jaar geleden mocht hij Giffords tijdens een zogenaamde townhall meeting namelijk een vraag stellen. Zoals je verwachten zou van een gek kwam hij met een redelijk achterlijke vraag op de proppen, die door Giffords dan ook feitelijk genegeerd werd. Loughner voelde zich hierdoor vernederd en, voila, een nieuwe obsessie.

Dat maakte de media - zowel in Amerika als in Nederland - natuurlijk niets uit. Wie heeft er immers behoefte aan feiten als fictie veel beter materiaal oplevert dat je kunt gebruiken tegen je politieke opponenten? Don't let the truth get in the way of justice, moet het motto van gans journalistenland geweest zijn.

Het vervelende was alleen dat in de dagen na de aanslag duidelijk werd dat áls Loughners daad een politieke was, zijn haat jegens Giffords niet voortkwam uit een geloof dat zij te links was, maar te rechts. Natuurlijk bleven onze vrolijke vrienden van de media rechts verantwoordelijk houden, maar het werd al snel bekend dat Loughner een Marx-verheerlijkende antichristen was; wat je toch niet heel erg 'rechts' kunt noemen.

Hij was een uitgesproken atheïst (of een occultist; men is het daar nog niet geheel over eens) met een hekel aan het christendom. Eén van zijn favoriete boeken is Het Communistisch Manifest van Karl Marx. Net als veel radicaal linkse mafketels gelooft Loughner dat de aanslagen van 11 september 2001 een inside job waren. Hij had een hekel aan George W. Bush en was een gepassioneerd criticus van de oorlogen in Afghanistan en Irak. Oh, en één van zijn favoriete hobbies is het ritueel verbranden van de Amerikaanse vlag. En alsof dat allemaal niet genoeg is zeggen oudklasgenootjes dat hij "radicaal links", "heel progressief" was.

Deze informatie kwam al na een dag of wat boven water. Toch bleven de media en linkse actievoerders réchts aanvallen. Zegt u eens, wanneer was de laatste keer dat u hoorde dat een moordaanslag op een gematigde democratische congresvrouw, door een psychopaat geobsedeerd met Het Communistische Manifesto, het gevolg was van "schrille rechtse retoriek"? Áls we dan zo graag de daad van een eenzame gek zien als het gevolg van de toon van het politieke debat, moeten we dan niet vooral kijken naar hoe links over rechts en centristen praat? Mocht Loughners daad een politieke zijn geweest dan was de kans groot hij geïnspireerd was door dit soort retoriek, niet door een uitspraak of twee van Palin.

Overigens gaf MSNBC gisteren eindelijk toe dat Loughners daad niet-politiek was. Mooi, zou je denken, dank je wel. Helaas, helaas, links zou links niet zijn als 't hier niet toch nog politiek voordeel uit zou proberen te behalen. De class acts van Amerikas meeste linkse zender vonden dat rechts nameljik alsnog schuldig was, maar dan omdat ze links (dit keer) de andere wang hadden moeten toekeren, in plaats van terugvechten en de leugens bestrijden dat Loughner radicaalconservatief was. Ja, dat hoort u goed: de media hebben dagen gelogen over het motief achter Loughners daad en hebben rechtse leiders totaal onterecht besmeurd, maar dat had rechts gewoon moeten accepteren; dat was wel zo netjes geweest.

Zoals Amerikanen plegen te zeggen in dit soort omstandigheden: you can't teach an old dog new tricks. Links is nu eenmaal moreel gehandicapt. Daar valt niets meer aan te doen.