Angstaanjagend doortrapt

Trayvon Martin was een zeventienjarige zwarte jongen die op een fatale februaridag in 2012 door een latino genaamd George Zimmerman werd doodgeschoten. Door deze zaak wordt Amerika nu al wekenlang beziggehouden.

Links en rechts staan fel tegen over elkaar, ofschoon het incident – voor de families van zowel slachtoffer en dader een tragedie – een statistisch incident is: drieënnegentig procent van alle moorden waarbij zwarten slachtoffer zijn, zijn door zwarte moordenaars gepleegd. De dood van Trayvon Martin is dus niet kenmerkend voor een blanke golf van moorden op zwarten; die golf bestaat niet. De golf van ’black on black‘ geweld bestaat echter wel.

George Zimmerman ziet er uit als een latino en hij omschrijft zichzelf ook als latino. De bizarre rassenregels in Amerika kennen vele nuances en tinten, maar die van ’blanke latino‘ bestond nog niet. Die werd door The New York Times uitgevonden om Zimmerman blanker te maken dan hij was. Zimmerman, de zoon van een Peruaanse moeder, werd in de media een blanke man die uit racistische overwegingen een onschuldige zwarte jongen had doodgeschoten.

Zimmerman heeft wel degelijk de zwarte jongen doodgeschoten, maar de omstandigheden gaven Zimmerman de ’benefit of the doubt’. Trayvon Martin gedroeg zich verdacht in een omheind appartementencomplex, hij droeg een ’hoodie’ (een vest met capuchon), waardoor zijn gezicht niet zichtbaar was, en hij was een agressieve vechtersbaas. Dit zijn details die in de linkse media niet aan bod kwamen.

In het ’lower middle class’ appartementencomplex – dat in de media ging fungeren als een rijke gated community – hadden in korte tijd een reeks van overvallen en inbraken plaatsgevonden, gepleegd door zwarte criminelen, en George Zimmerman had zich als buurtwacht opgeworpen.

Hij zag op een avond Trayvon (die daar op bezoek was) rondlopen, vond hem verdacht, volgde hem en Trayvon vond hem op zijn beurt verdacht en sloeg hem vervolgens in elkaar. Zimmerman schoot uit zelfverdediging. Een gruwelijke samenloop van omstandigheden. Geen racistische moord. Maar dat laatste werd het wel in de media, ook al was er geen blanke bij betrokken.

Het opmerkelijke was dat Barack Obama zich met dit kleine maar tragische voorval ging bemoeien. Hij gooide olie op het vuur door te zeggen dat Trayvon zijn zoon had kunnen zijn. Een president hoort zich natuurlijk niet met een moordzaak in een ver stadje in Florida te bemoeien, maar Obama deed het toch. Waarom?

Obama is een professionele agitator. In Chicago was hij een ’community organizer’, wat een vage term is voor wat hij in werkelijkheid deed: hij was een beroepsagitator. Hij kanaliseerde onvrede en onrust en leerde mensen hoe zij crises konden exploiteren. In dat alles is Obama een meester.

Obama’s propagandamachine maakt van een jonge vrouw die onder vuur komt van rechts het symbool van de rechtse ’ war on women ’ . Een verschrikkelijk voorval met een zwarte jongen in Florida wordt een toonbeeld van blank geweld tegen zwarten.

Een ongeluk met een olieplatform is een middel om ’big oil’ op de knieen te krijgen. Er is geen rechtse oorlog tegen vrouwen, geen massaal dodelijk geweld van blank tegen zwart. Maar wie de linkse Amerikaanse media – en de meerderheid van de media is links – volgt, denkt dat dat wel zo is.

Ondertussen bedraagt de werkloosheid onder zwarte jongens bijna vijftig procent. Drieënzeventig procent van alle zwarte kinderen wordt bij een ongehuwde, laagopgeleide moeder geboren en is veroordeeld tot armoede en vaderloosheid.

De helft van alle misdaden wordt gepleegd door zwarten, die minder dan dertien procent van de bevolking vormen. Doodsoorzaak nummer één onder jonge zwarten is moord. Per jaar worden in Amerika meer zwarten door zwarten vermoord dan het aantal gesneuvelde soldaten in Irak en Afghanistan gedurende de hele oorlogsperiode.

Het vulgaire racisme dat de Amerikaanse samenleving heeft vergiftigd, is godzijdank definitief verleden tijd. Maar wie de ophef over Trayvon Martin volgt, denkt dat slavernij nog steeds bestaat.

Trouwens, dit geldt ook voor de laagste regionen van de blanke arbeidersklasse; ook daar vervagen familiestructuren en groeien de meeste kinderen bij ongehuwde moeders op en zijn de criminaliteitscijfers hoog. Terwijl de beweging die gelijke rechten voor zwarten eiste zo succesvol werd dat zwarten tot de top van academia, de kunsten en het bedrijfsleven doordrongen, nam de afbraak van het zwarte gezin toe.

Obama gooide olie op het vuur omdat hij een vuur nodig had. Hij weet als geen ander te verdelen en daardoor te heersen. Hij creëert actiegroepen rondom vermeende of echte misstanden, en hij exploiteert die. Hij regeert nauwelijks maar is continu aan het actievoeren. In plaats van te zwijgen over de vrijspraak van George Zimmerman stookte hij het vuur op.

De economie draait slecht. De werkloosheid blijft hoog (en is rampzalig veel hoger dan de cijfers aangeven omdat de mensen die niet meer werk zoeken niet worden meegeteld). Zijn gezondheidswetgeving wordt door de meerderheid van de bevolking afgewezen. Zijn internationale politiek is rampzalig. Het ene schandaal volgt het andere op. Dus stookt hij vuurtjes op, zoals de linkse demagoog dat kan.