Agenten zien een tent voor een school staan. Als ze horen waarom, houden ze het niet droog

Nee, het mag zeker niet: je tent opzetten op het terrein van een school. Daar kon geen uitzondering op bestaan, vonden deze agenten in Barnesville, Georgia. Ze besloten dus een kijkje te nemen toen ze een tentje opgesteld zagen voor de lokale school. Ze vroegen de bewoner eruit te komen, waar deze gehoor aan gaf. Ze waren echter verbaasd toen ze zagen wie eruit kwam: het ging hier niet op een oude, smerige man met een baard van een meter, maar om een redelijk nette jongen van 19: niet de typische dakloze dus.

Ze vroegen hem waarom hij zijn tent op dit terrein had neergezet, terwijl dat duidelijk verboden was. Toen kwam de jongen echter met een verhaal dat de agenten niet onberoerd liet. De jongen was wel degelijk dakloos, maar had had het toch klaargespeeld om toegelaten te worden tot de school waar hij voor stond. Om zich in te schrijven, had hij echter zes uur lang moeten fietsen vanuit een ander stadje in de buurt. Hij zou niet eeuwig dakloos blijven, want de school heeft eigen slaapvoorzieningen en zorgt ervoor dat studenten daar kunnen slapen. Er zat echter één probleem hieraan: deze accommodaties gaan pas in augustus open.

Tot die tijd moest Fred Barley, de 19-jarige jongen, dus maar een paar weken voor de school kamperen. Veel had hij niet: een paar flessen water en een pak cornflakes waren alles was hij aan voedsel had. Toch was hij niet van plan op te geven. Fred is ambitieus, en ging elke dag op zoek naar een baantje. Dat had echter nog geen vruchten afgeworpen toen de agenten hem bezochten, maar dat zou snel veranderen.

De agenten waren aangegrepen door zijn verhaal. "De tent moet weg", zeiden ze. Daarop namen ze hem echter mee naar een motel waar ze een paar nachten voor hem betaalden, uit eigen zak. Ook deelden ze dit verhaal op Facebook, wat uiteindelijk een groot succes bleek. Mensen uit het hele land lazen het bericht geëmotioneerd, en wilden hem wel helpen. Uiteindelijk is zijn verblijf bij het motel helemaal betaald, totdat de slaapvertrekken van de school open gaan. Daar hoeft hij echter niet lang meer op te wachten: de directie heeft namelijk besloten om, speciaal voor hem, een paar weken eerder open te gaan. En ja, zelfs een baantje hoeft hij niet meer te zoeken, want dat heeft de eigenaresse van een pizzarestaurant hem al aangeboden. "Ik weet wat hij doormaakt, want ik heb het zelf ook zwaar gehad in het leven. Dit is het minste wat ik voor hem kan doen." aldus de vrouw.

Fred zelf is natuurlijk ontzettend dankbaar voor alle hulp die hij van zoveel verschillende mensen heeft mogen ontvangen. Hij hoopt zijn studie succesvol te kunnen afronden, zodat hij daarna op eigen kracht zijn leven kan leiden. Toch zal ook hij, net als de eigenaresse, nooit vergeten hoe belangrijk hulp in zware tijden kan zijn.