Er zijn niet genoeg allochtone advocaten. Dit vindt de Nederlandse Orde van Advocaten. Daarom worden vanaf vandaag allochtone en autochtone rechtenstudenten aan het handje genomen. Ze moeten namelijk inzien dat je heus niet zo hard hoeft te werken als advocaat.
187 rechtenstudenten derdejaarsstudenten van de Erasmus Universiteit in Rotterdam en van de Vrije Universiteit in Amsterdam krijgen komend jaar intensieve begeleiding van een 'advo-coach', zo meldt
de Volkskrant. Een ervaren advocaat geeft ze praktische tips en helpt ze hun vooroordelen weg te nemen.
Vooroordelen? Jazeker! Volgens de Orde worden allochtone studenten afgeschrikt door de grote, chique kantoren, advocatenseries op tv en flamboyante strafpleiters. Niet-westerse studenten zouden daarom liever gaan voor een baantje bij de overheid.
'Ze hebben een onrealistisch beeld', zegt Joost Linnemann, voorzitter van de Commissie Diversiteit van de advocatenorde. 'Veel allochtonen denken dat de werkdruk idioot hoog is en dat we allemaal ex-corpsballen zijn die er hetzelfde uitzien. We willen laten zien dat dit niet representatief is.'
Juist ja. Hard werken op een advocaten kantoor, ontzettend onrealistisch. Laten we dit beeld maar snel de wereld uithelpen.
Maar het zijn niet alleen allochtone rechtenstudenten die geen zin hebben om te zwoegen in de toekomst. Tel hierbij op de gedachte dat het helpen van een groep mensen óók discriminatie is, en we begrijpen dat ook autochtone studenten aan het handje genomen moeten worden:
Op uitdrukkelijk verzoek van de Turkse, Marokkaanse en Antilliaanse studenten helpen de 'advo-coaches' ook autochtone studenten. 'De allochtonen willen niet in een probleemhoek worden gemanoeuvreerd. Ze beseffen dat ze als groep hulp nodig hebben, maar vinden dat ze het als individu op eigen kracht kunnen redden. Dit is een steuntje in de rug, waar ook opvallend veel autochtonen behoefte aan blijken te hebben. Van de 187 deelnemers is ruim de helft autochtoon.'
Dus: een hele grote groep van de advocaten in spé wordt afgeschrikt door het idee dat ze later hard zullen moeten werken. Daarbij is - en dit heb ik aan den lijve mogen ervaren - het niveau en de mentaliteit van de hedendaagse rechtenstudent echt om van te huilen. En wat doen we nu? Het laatste stukje - mentale - selectie wordt opgeofferd ten gunste van de gedachte dat iedereen alles moet kunnen worden. Advocaat bij Stibbe of jurist bij gemeente Lingewaard, allemaal om het even.
