AD geschokt en verbaasd dat communisten hard zijn tegen anderen, maar niet tegen eigen leiders

Dit is hilarisch... en tegelijkertijd buitengewoon triest:

Beste progressieve vrienden, dit heeft altijd gehoord bij communistische partijen, wat de SP in essentie natuurlijk nog altijd is. Stalin en Lenin waren ongelooflijk agressief in de wijze waarop ze tegenstanders aanpakten -- en dan met name niet-communisten -- maar eisten honderd procent loyaliteit en blinde gehoorzaamheid van hun partijgenoten. Communisten vinden dat over het algemeen prima. Sterker nog, ze willen dat zelf. Het is zij tegen de ander, waarbij De Ander altijd een kapitalist is (hoe links diegene overigens ook is) en dus kapotgemaakt moet worden.

Bij de SP en andere communistische partijen werkt het best simpel: je pakt niet-partijgenoten keihard aan, maar als je iets negatiefs over je eigen leider zegt word je op een trein naar de goelag gezet. In de tijden van Stalin was dat letterlijk zo, in het geval van de SP is dat figuurlijk het geval: je wordt dan gewoon buitenspel gezet en zult je politieke carrière vaarwel moeten zeggen.

Het is niet zo gek dat geen enkele SP'er dat wil. Daarom wachten ze gewoon rustig af tot Emile Roemer zelf tot de conclusie komt dat het zo niet langer kan. En als hij die conclusie niet trekt laten ze hem zitten, ja, ook als de partij daar vreselijk onder lijdt.

Natuurlijk is dat weer goed voor ons: mensen die zowaar in de vrije markt, een kleine overheid, en individuele vrijheid geloven. Hoe kleiner de SP, hoe beter. Deze partij kan en mag nooit deel uitmaken van een regering. Doet ze dat dat wel dan zal de verzorgingsstaat ongetwijfeld nóg groter en dus volstrekt onbetaalbaar worden.