5 inspirerende verhalen die bewijzen dat je leven niet ophoudt als je dementeert

En als deze mensen een mooi, waardevol leven kunnen leiden, dan kan een gezond mens dat al helemaal.

Het is voor veel mensen een waar nachtmerriescenario voor de toekomst: het krijgen van blackouts waarbij je geen idee hebt wie die mensen om je heen eigenlijk zijn (hint: waarschijnlijk familie). Ik heb het dus over dementie: een ziekte die ervoor zorgt dat mensen vaak bijzonder depressief en zelfs hulpeloos worden.

Toch is dat niet noodzakelijk. Er zijn namelijk dementerende mensen die er het beste van maken en zelfs manieren hebben gevonden om dementie tegen te gaan. Zie hieronder vijf inspirerende verhalen van dementerende ouderen die stug doorgaan met leven en, in sommige gevallen, actiever zijn geworden sinds de dokter hen vertelde dat ze dementeren.

Hieronder vijf inspirerende verhalen over mensen die dementeren, maar die desalniettemin van het leven genieten.

1. "Ik rijd tanks"

De 61-jarige Chris Norris is een voormalig leger-muzikant. Sinds hij te horen kreeg dat hij dementeert (dat was in 2012) doet Chris er alles aan om geestelijk en lichamelijk fit te blijven. Hij heeft namelijk gemerkt dat het helpt om actief te zijn.

Sinds 2012 heeft hij in tanks gereden, in andere militaire voertuigen, en zelfs een hovercraft bestuurd. Hij legt uit: "Het was erg grappig om het gezicht te zien van de instructeur toen ik hem vertelde dat ik aan dementie lijd."

2. "Ik liep de 10 kilometer van Monaco"

Jo Bennett, 57 jaar oud, is het met Chris eens. Haar geheim? In plaats van thuis voor de geraniums te zitten is ze gaan hardlopen. Dat doet ze tegenwoordig elke dag.

"Ik hoef niet ver te gaan, soms ren ik gewoon door het park en over een paar heuvels. Dat is voldoende. Ik voel me altijd beter achteraf."

Opmerkelijk, maar Jo's verhaal wordt nog mooier.

"Ik deed mee aan de 10 kilometer loop in Monaco. Het Formule 1 parcours was deel van de wedstrijd. We begonnen in de haven, en op de terugweg liepen we langs de zee. Het was echt geweldig. Een fantastisch gevoel.

3. "Ik schilder"

Toen John Williams op 70-jarige leeftijd begon te dementeren besloot hij om vaker te schilderen; hij had die hobby al decennialang. Daar is hij sindsdien stug mee doorgegaan. Sterker nog, hij schildert nu meer dan ooit.

Wat hem het meeste opvalt is dat schilderen hem niet alleen geestelijke rust geeft, maar dat hij zijn stijl het afgelopen anderhalf jaar flink veranderd is, waarschijnlijk door zijn dementie: zijn stijl wordt steeds abstracter terwijl hij in het verleden juist erg nauwkeurig werkte.

"Alzheimer heeft mijn stijl veranderd; het heeft mijn passie voor schilderen echter niet verminderd. Het is een bijzonder belangrijk deel van mijn leven. Ik heb mezelf erop betrapt dat ik tegenwoordig net zoveel tijd kwijt ben aan het zoeken van een goede kwast en verf als aan het schilderen zelf. Het is erg frustrerend, maar ik slaag er toch in om positief te blijven. Het maakt niet uit wat er gebeurt; zolang ik in staat ben om een kwast vast te houden blijf ik schilderen. Ik houd altijd een glimlach op mijn gezicht omdat ik een mooi leven heb gehad, en het nog niet voorbij is."

4. "Ik kijk mijn favoriete tv-quiz elke dag"

De 60-jarige Chris Forse en zijn vrouw Carol stappen elke dag om 5:15 uur uit bed om de tv aan te zetten. Vervolgens kijken ze met zijn tweeën het programma Pointless, en tv-quiz. Chris heeft ontdekt dat hij daardoor scherp blijft en zijn hersenen aan het werk zet.

"Ze stellen bepaalde vragen, maar de tijd die ze mensen geven om na te denken is te kort voor mij. Daarom pauzeer ik het programma na elke vraag. Daardoor ben ik veel relaxter. Zo'n quiz geeft de hersencellen iets om te doen en het geeft niet of je de vraag al dan niet goed beantwoordt; het gaat erom dat je je hersenen aan het werk zet.

5. "Ik eet en sport als een atleet"

Melvyn Brooks, 50 jaar oud, heeft een andere strategie. Toen zijn dokter hem vertelde dat hij aan dementie leed werd hij eerst buitengewoon depressief. Het was ontzettend moeilijk voor hem, ook al omdat hij voor zijn gehandicapte vrouw zorgt.

In een gesprek met zijn psycholoog kwam hij erachter dat het eten van gezond voedsel én regelmatig sporten de effecten van dementie verminderen. Sindsdien, zegt Melvyn, "leef ik als een atleet."

Hij sport elke dag minimaal twee uur (fietsen en wandelen), waarbij hij vergezeld wordt door zijn voornaamste bron van inspiratie en troost: zijn hond Max.

Melvyn:

"Ik moet zeggen dat ik aardige spieren heb. Dat helpt wat endorfines betreft, en het helpt me ook mentaal."

Deze vijf mensen bewijzen dat er wel degelijk leven na dementie is.