Je kunt niet verwachten van een werkgever dat men zich zo gedraagt, maar het is wel schitterend.
In 1996 was Matt LaChappa
een veelbelovende jonge pitcher. Hij speelde voor de Padres, een team uit San Diego. Hij leek een gouden toekomst te hebben; niets stond hem in de weg om het maximale eruit te halen, te honkballen in MLB (Major League Baseball), en er een ontzettend mooi avontuur van te maken.
Toen sloeg het noodlot toe. Matt deed een warming-up toen hij ineens een hartaanval kreeg. Hij was slechts 20 jaar oud.
Omringd door zijn teammaten stortte Matt in elkaar. Hij werd razendsnel behandeld en naar het ziekenhuis gebracht. Gelukkig werd zijn leven gered. Helaas was zijn carriere wél ten einde. Hij eindigde namelijk in een rolstoel.
De Padres hadden Matt daarna gewoon kunnen laten gaan - dat is wat de meeste sportteams doen met ongezonde spelers - maar de club koos een heel ander pad. Als men hem geen contract gaf zou hij zijn zorgverzekering namelijk verliezen, wat in zijn situatie absoluut desastreus zou zijn. Daarom gaven ze hem gewoon een nieuw contract; weliswaar onder bepaalde voorwaarden, maar op een manier die ervoor zorgde dat hij zijn verzekering behield.
Sindsdien hebben de Padres zijn contract ieder seizoen verlengd. Dit jaar is het 20e jaar dat hij onder contact staat terwijl hij absoluut niet kan spelen.
Eagle LaChappa, Matt's broer, legt uit:
"Iedereen praat altijd alleen maar over de statistieken in honkbal. Maar de Padres hebben mijn broer echt bijzonder goed behandeld. Ze hebben hem verteld dat hij voor de rest van zijn leven officieel een Padre zal zijn en dat ze zijn zorgbehandelingen zullen regelen."
Natuurlijk is niet iedere werkgever in staat om zoiets te doen voor werknemers met ernstige gezondheidsproblemen, maar de Padres zijn desalniettemin een fantastisch voorbeeld voor ieder (groot) bedrijf.