15-jarige puber stapt podium op, gaat achter een piano zitten... en dan gebeurt er dit

Talentenjachten brengen het beste en het slechtste naar boven in mensen.

Met 'het slechtste' bedoel ik dan vooral dat er types zijn die denken dat ze heel getalenteerd zijn, waar de rest van de wereld helaas net een beetje anders over denkt. U weet wel, van die zangers of zangeressen, goochelaars of dansers, die per ongeluk overkomen als de eerste de beste clown.

Af en toe komen er échte talenten opdagen bij talentenshows, en zeker bij Britain's Got Talent. Zie hier Isaac Waddington die onlangs langskwam bij het Britse programma en het hele publiek én de (altijd strenge) jury onder leiding van Simon Cowell inpakte.

Anders dan veel andere kandidaten was Isaac behoorlijk rustig. Dat kwam ongetwijfeld eerst en vooral door de steun van zijn familie, en dan met name van zijn jongere broertje die bijzonder tegen hem opkijkt en nog voor zijn optreden vertelde dat Isaac "erg getalenteerd is" en het ongetwijfeld goed zou doen.

Nou, dat bleek. Wat volgde was een geweldig gevoelige versie van Billy Joel's She's always a woman to me. Isaac plaatste zich niet alleen voor de volgende ronde, maar hij wordt zelfs onmiddellijk beschouwd als één van de grote kandidaten voor de eindoverwinning. Natuurlijk samen met, hoe kan het ook anders, Jesse de ongelooflijke karatekid.