Mark Koster heeft een kritische biografie geschreven over Christian van Thillo, de "machtige mediabaas" uit de Lage Landen. Het Belgische krantje van Van Thillo, De Morgen, laat zich opvallend kennen en kopte eerder vandaag: "Mark Koster wilde een kritische biografie van DPG-baas Van Thillo schrijven, maar laat zich tot clickbaitsensatie verleiden." Het is overduidelijk dat de krant de opdracht heeft gekregen om het werk van Koster flink af te kraken, want kritiek op de grote baas, dat kan natuurlijk niet!
Uit de pen van De Morgen-journalist Bart Eeckhout komt dan ook een hoop onzin. Zo zouden we in Nederland er moeite mee hebben dat uitgerekend een Belg de baas komt spelen over onze media. Waar we in Nederland vooral onze vraagtekens bij zetten, is de invloed die deze kranten uitoefenen op het publieke debat, dat wel erg politiek gekleurd is. Het zure stukje van De Morgen bevestigt dit maar weer eens. De schrijver van het stuk is nota bene zelf nog kritisch geïnterviewd voor het boek van Koster en lijkt nu zijn gram te willen halen.
"In het boek staan herkenbare, soms pijnlijke inzichten, zoals over harde saneringen op redacties of de hechte machocultuur aan de top van het bedrijf. Toch blijf je als lezer achter met een leeg gevoel omdat de auteur zich te graag te buiten gaat aan complotten, opgelepeld door oud-werknemers die nog een rekening te vereffenen hebben," aldus De Morgen-journalist. Er zal wel een leuke bonus klaarliggen voor de schrijver in kwestie!
De taal in het boek is volgens onze zuiderburen "bij momenten plat en vulgair, de toon pamflettair." Bij de linkse media in België hebben ze overduidelijk moeite met het feit dat wij Nederlanders, recht voor z'n raap, gewoon hard en duidelijk kunnen zijn. What's new? Ook zou Koster volgens De Morgen zelf in de val lopen van wat hij mediareus DPG Media verwijt: schandaaljournalistiek. "Kosters stelling is dat doorgedreven data-analyses redacties naar sensationele 'clickbait' drijven. Natuurlijk zijn er uitschuivers, maar de algemene tendens gaat naar meerwaarde, niet naar hap-slik-wegjournalistiek.”