Gisteren vierden ze bij Humberto het 50 jarig bestaan van Hiphop. Mensen die normaal nooit naar Hiphop luisteren en er verder ook helemaal niets mee hebben moesten opeens doen alsof ze het allemaal geweldig vonden. Tafelgasten moesten dansen en springen toen John Williams het nummer Jump Around ten gehore bracht. Het was belachelijk. Maar iedereen deed mee. Nou ja... Iedereen... dat is niet helemaal waar.
Om hier maar mee te beginnen: ik ben opgegroeid met hiphop. Vanaf héél jonge leeftijd voelde ik me er tot aangetrokken. Tupac en de Notorious BIG, Jay-Z, Puffy, Dr. Dre. Dat waren de eerste artiesten waar ik écht naar luisterde. Let wel, ik ben geboren in 1984. We hebben het over begin jaren 90 dat ik hier elke dag uren en uren naar luisterde. Later kwam daar de beste rapper ooit bij, natuurlijk: Eminem. Beter dan Eminem worden ze echt niet. Die man is een kunstenaar.
Maar juist daarom vind ik het nogal sneu om te zien hoe ze hier gisteren mee omgingen bij Humberto. Hiphop bestaat 50 jaar. Hartstikke mooi. Een geweldige gelegenheid om te praten over deze kunstvorm, over de evolutie die het heeft meegemaakt, de verschillende soorten hiphop, de grote mensen erachter toen en nu... En zo verder.
Is dat wat er gebeurde?
Nee. In plaats daarvan werden kijkers gisteren geconfronteerd met een totale niet-hiphopartiest, John Williams, die het meest onschuldige nummer ooit ten gehore mocht brengen (Jump Around), dat bedoeld is om lekker een feestje te vieren, maar waarin zo weinig mogelijk daadwerkelijke punten worden gemaakt. En de enige reden dat Williams het mocht doen is dat hij a) een knuffelsurinamer is en b) zwart is.
Williams eiste dat iedereen opstond. Humberto deed dat. Andere tafelgasten ook. Het publiek zelfs. Oh ja, ze stonden te dansen en te 'jumpen.' Het echte hiphopleven, zeg maar (LOL).
Goddank was er echter één man bij die weigerde mee te doen met deze gekte. Huub Stapel zette zichzelf voor gek, Humberto gebruikte gezichtsuitdrukkingen alsof hij een echte Gangster is (LMAO), Williams deed hetzelfde, en dan had je nog de publieksleden die een soort van 'Mieke Heeft Een Lammetje' dansje deden.
Behalve één man.
Ja. Frits Wester.
Wester keek ernaar, luisterde naar de
muziek, zag al die halve en hele mongolen op volstrekt idiote manieren dansen en doen alsof ze hartstikke hiphop zijn... en dacht: "Hier doe ik écht niet aan mee."
Waarom niet? Omdat het zijn ding niet is. Omdat hij naar andere muziek luistert - en als hij wel naar hiphip luistert, dan gaat hij alsnog niet als een halvezool vrouwelijke met zijn handjes wapperen om het "dansen" te noemen. Zie Stapel.
Ironisch genoeg bewees Wester hiermee méér hiphop te zijn dan álle andere mensen in die zaal bij elkaar. Er was daar één gangster. Zijn naam was niet Humberto, ook niet John Williams, en al helemaal niet Huub Stapel.
Nee, zijn naam was Frits Wester. De enige man die met verbazing naar de nep-feestvierders om zich heen keek en dacht, 'fuck die shit.'