Jonathan Krispijn (Ongehoord Nieuws) legt de vinger op de zere plek: Vrijheid is geen eenrichtingsverkeer

Ongehoord Nieuws-verslaggever Jonathan Krispijn lijkt zich steeds meer te ontpoppen als een echte vrijdenker, iemand die niet bang is om tegen de stroom in te zwemmen en de gevestigde 'rechtse' orde ter verantwoording te roepen. Zijn laatste uitlating op X laat weinig aan de verbeelding over: "Kijk goed naar ze, de zogenaamd rechtse opiniemakers en journalisten. Juichen bij demonstratieverboden, het verbieden van Instagramkanalen, het slaan van óók vreedzame demonstranten enzovoorts. Jullie doen exact wat jullie links al die jaren hebben verweten. Een diepe teleurstelling!" En ja, laten we eerlijk zijn, hij heeft een punt.

Krispijn laat hier geen spaan heel van de zogenaamde rechtse commentatoren die zich de afgelopen jaren luid en duidelijk uitspraken tegen de censuur, het inperken van vrijheden, en de door links gedomineerde cancelcultuur. Maar nu het over demonstraties gaat die hun eigen positie onder druk zetten, lijkt het toch ineens oké te zijn om vrijheden in te perken. En dat is precies waar Krispijn zijn frustratie over uitspreekt. Hij ziet een beweging die ooit de vrijheid voor iedereen verdedigde, maar die nu zelf dezelfde fouten maakt als de mensen die ze zo lang hebben bekritiseerd.

Niet iedereen kon Krispijns woorden waarderen. Tegenstanders vonden zijn mening maar getuigen van 'deugrechts'. Silence verwoordde het met enige spot op X: "Stemmetje: omdat wij niet mochten (ik ook niet) demonstreren gaan we nu zeggen dat iedereen mag demonstreren en elke 'mening' mag verkondigen. No matter wat. Dat heet doorslaan." Maar Jonathan Krispijn liet zich niet zomaar uit het veld slaan en reageerde even nuchter als principieel: "Ja elke mening moet worden kunnen verkondigd."

En daar zit nu precies de crux. Krispijn houdt vast aan een principe dat steeds schaarser lijkt te worden, zelfs onder de mensen die zich beroepen op de vrijheid van meningsuiting en vrije samenleving. Hij durft te zeggen dat vrijheid niet selectief kan zijn. Dat je niet kunt zeggen: "Ik ben voor vrijheid, maar alleen als het mijn ideeën betreft." Nee, vrijheid betekent dat iedere mening – hoe ongemakkelijk ook – een plek moet hebben in het publieke debat.

Het is een pijnlijke realiteit die Krispijn blootlegt. De rechterflank in Nederland lijkt nu zelf mee te doen aan het inperken van diezelfde rechten. En dat allemaal onder het mom van veiligheid en 'orde bewaren'. Maar, zoals Krispijn terecht aangeeft, dat is precies waar links altijd op werd afgerekend: het paternalistisch denken dat de overheid wel weet wat goed is voor de burgers en dat afwijkende meningen gevaarlijk zijn.

Laten we niet vergeten dat juist de vrijheid van meningsuiting en het recht om te demonstreren de kernwaarden zijn waar rechts ooit voor stond. De hypocrisie om nu, wanneer het even niet goed uitkomt, te pleiten voor demonstratieverboden en het inperken van vrije meningsuiting is niet alleen teleurstellend, maar vooral gevaarlijk. Het is een slippery slope, een glijdende schaal waarbij we de vrijheid voor iedereen in gevaar brengen.

Jonathan Krispijn heeft gelijk: als we echt voor vrijheid staan, dan moeten we ook de vrijheid verdedigen van mensen met wie we het niet eens zijn. Het betekent dat we ook de meningen moeten verdragen die ons tegenstaan, die ons boos maken, of die indruisen tegen ons wereldbeeld. Want zodra we beginnen met selectief de vrijheid in te perken, verliezen we het recht om onszelf verdedigers van vrijheid te noemen.

De vraag die Krispijn hier terecht stelt, is simpel maar krachtig: Waar staan we nu eigenlijk nog voor? Gaat het ons echt om vrijheid, of zijn we alleen maar geïnteresseerd in het winnen van het debat en het uitschakelen van onze tegenstanders? Het is een ongemakkelijke vraag, maar wel een die we moeten beantwoorden als we nog enige geloofwaardigheid willen behouden.

Vrijheid is niet makkelijk, en zeker niet comfortabel. Maar zonder die vrijheid is er niets dat ons beschermt tegen een overheid die denkt te weten wat goed voor ons is. En dat is precies waar rechts altijd tegen heeft gevochten.