Waanzin! Nederlander sluit achteraan in de rij voor sociale huurwoning - Grote asielgezinnen krijgen voorrang!

Het verhaal speelt zich af in Weert, waar de gemeente een voormalige woongroep beschikbaar heeft gesteld aan Qasim Sid, Dhaahin Madoobe en hun vijftien kinderen. Het gezin kwam in 2010 naar Nederland met twaalf kinderen, en na anderhalf jaar in een asielzoekerscentrum in Winterswijk kregen ze een woning toegewezen in Weert. Het zijn officieel niet één, maar twee huizen van elk 100 vierkante meter die nu het onderkomen vormen van het gezin. Voorheen dienden de woningen als woonvoorziening voor mensen met een beperking, maar nu is de plek omgetoverd tot een enorme gezinswoning.

Natuurlijk is het vinden van een geschikt huis voor een groot gezin een uitdaging voor gemeenten. Op 1 oktober stonden er maar liefst achttien grote statushoudergezinnen op de wachtlijst. Maar waarom krijgen deze gezinnen keer op keer voorrang op Nederlandse gezinnen die vaak al jaren wachten? Mensen die keurig hun belasting betalen, zich aan de regels houden, en toch iedere keer weer achteraan moeten aansluiten?

Het is precies deze oneerlijke situatie die de voedingsbodem vormt voor een opstand in de polder. De wooncrisis treft alle Nederlanders, maar als je ziet dat statushouders met grote gezinnen binnenkomen en zonder problemen niet één, maar twee woningen krijgen toegewezen, dan is het niet gek dat er frustratie ontstaat. En dat is gevaarlijk, want deze oneerlijke behandeling van de eigen bevolking is precies wat zorgt voor het verlies van draagvlak. Het is niet voor niets dat steeds meer mensen genoeg krijgen van dit beleid. Dit is wat de weg plaveit voor een Nederlandse Trump: iemand die wél opkomt voor de belangen van de eigen bevolking, Nederland en de Nederlanders eerst!

De Schoof I kan blijven roepen dat ze iets wil doen aan de wooncrisis, maar zolang ze blijft toestaan dat grote statushoudergezinnen keer op keer voorrang krijgen, verandert er niets. De Nederlander blijft wachten, blijft betalen, en krijgt ondertussen de ene na de andere belofte voorgeschoteld. Maar waar blijft de daadkracht? Waar blijft de keuze om eindelijk eens voorrang te geven aan de eigen mensen?

Het is tijd voor de broodnodige verandering. De overheid en de politiek moet weer onvoorwaardelijk opkomen voor zijn eigen burgers. De sociale huurmarkt moet eerlijker worden, waarbij mensen die al jarenlang wachten niet keer op keer worden ingehaald door statushouders. Want als we zo doorgaan, is de komst van een Nederlandse Trump slechts een kwestie van tijd. Iemand die opstaat en zegt: genoeg is genoeg. Iemand die zegt we stappen uit internationale verdragen (VN vluchtelingenverdrag) en stappen uit internationale samenwerkingsverbanden (EU en VN bijvoorbeeld) als het ons aan de ketting legt. En eerlijk is eerlijk, daar is het hoog tijd voor.