Ugchelen in opstand: Cynisch uitjouwen van ''vluchtelingen''

De rechterhand van Pieter Omtzigt (NSC), Welmoed Vlieger, liet op sociale media duidelijk weten niet gediend te zijn van dit soort acties. “Vluchtelingen uitjoelen i.p.v. het beleid aan de kaak stellen, dan ben je dus vergeten wat beschaving is,” schreef ze op X. Haar woorden lijken gericht aan het adres van de boze burgers, maar missen volledig de kern van het probleem. De woede van de mensen die zich gisteravond verzamelden, is niet gericht op de individuen in die bussen, maar op het desastreuze beleid dat deze situatie heeft veroorzaakt.

Edwin Wagensveld, de leider van Pegida, reageerde scherp op de woorden van Vlieger. Volgens hem is dit geen kwestie van beschaving, maar van zelfbehoud: “Eens houdt beschaving op als je als bevolking merkt dat er al jaren misbruik wordt gemaakt van je medemenselijkheid en het asielsysteem. Het overgrote deel is geen vluchteling en blijft niet in Griekenland, Roemenië, etc. omdat in Nederland de beste kansen klaarliggen!” Zijn oproep om vreedzaam protest te houden bij elk AZC is duidelijk: de bevolking is klaar met het systeem dat al jarenlang wordt misbruikt.

Laten we de zaken eens bij de naam noemen. De mannen die in die bussen zaten, zijn natuurlijk geen echte vluchtelingen. Het overgrote deel komt naar Nederland, niet omdat ze hier veiligheid zoeken, maar omdat hier de beste kansen liggen om levenslang onderhouden te worden door Vadertje Staat. Het is een harde, maar helaas noodzakelijke realiteit om onder ogen te zien: de meeste van deze mensen zijn gelukszoekers. Ze trekken door tal van veilige landen heen, zoals Griekenland en Roemenië, enkel en alleen omdat Nederland bekendstaat als het beloofde land van eindeloze subsidies en luxe opvang.

En ja, daar worden veel weldenkende Nederlanders terecht boos over. Ze zijn het zat om te zien dat hun gemeenschap onder druk staat door een systeem dat nauwelijks controle kent. Ze zijn het zat om te horen dat er ‘geen ruimte is voor kritiek’, terwijl hun dorpen worden overspoeld met mensen die geen enkele binding met Nederland hebben. En ze zijn het vooral zat dat elke kritiek op het falende asielbeleid direct wordt weggezet als ‘onbeschaafd’.

De gebeurtenissen in Ugchelen zijn geen op zichzelf staand incident. Het is een symptoom van een dieper liggend probleem in Nederland: een bevolking die steeds minder vertrouwen heeft in haar eigen regering en beleid. Het cynisch uitjouwen van de vluchtelingen is voor velen geen kwestie van gebrek aan beschaving, maar eerder een noodkreet. Hoeveel langer wordt er van de Nederlandse burger verwacht dat ze hun huis, veiligheid, en sociale voorzieningen blijven delen met iedereen die zich hier meldt zonder dat de overheid ooit een grens trekt?