Harde lijn België succesvolle afschrikking in asielbeleid: Nu Nederland nog!

Terwijl Nederland en andere Europese landen overspoeld blijven door asielzoekers, met azc's die uit hun voegen barsten en steden die kreunen onder de last van noodopvang, lijkt België een geheel andere weg in te slaan. Recentelijk bleek uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek dat in België het aantal asielaanvragen vorig jaar met 8,8 procent is gedaald. Dit in schril contrast met de rest van de EU, waar juist een toename werd genoteerd. Hoe heeft België dit voor elkaar gekregen? Simpel: door een asielbeleid te voeren dat strenger is dan een nacht in Siberië.

De Belgische aanpak is duidelijk en onverbiddelijk. Alleenstaande mannelijke asielzoekers vinden de deur van de azc's gesloten. Voor vrouwen en kinderen is er wel plek. Ondanks dat de Belgische Raad van State hier een stokje voor probeerde te steken, drukte de regering door schrijft de Telegraaf. Staatssecretaris Nicole de Moor negeerde zelfs opgelegde dwangsommen, wat leidde tot deurwaarders die haar kantoor kwamen leeghalen. En dat is nog maar het topje van de ijsberg.

België heeft zijn asielbeleid niet alleen strenger gemaakt, het heeft ook de beeldvorming effectief ingezet als wapen. Terwijl in herkomstlanden folders worden verspreid die Nederland aanprijzen als het beloofde land, compleet met foto’s van hotels en cruiseschepen, toont België een rauwere realiteit van dakloze asielzoekers in tentjes. Geen wonder dat velen ervoor kiezen om door te reizen naar Nederland of Duitsland. Waarom zou je immers in een tent kruipen als je elders een warm bed beloofd wordt?

Dit verschil in aanpak heeft niet alleen geleid tot een daling in het aantal aanvragen, maar ook tot kritiek. Critici beweren dat België zijn humanitaire verplichtingen niet nakomt. Echter, zoals de Belgische migratie-onderzoeker Pascal Debruyne stelt: "Mensen vinden altijd wel een weg om het systeem te omzeilen, maar door de huidige maatregelen wordt de komst wel ontmoedigd."

De keiharde realiteit is dat terwijl Nederland zich opmaakt voor weer een jaar van recordbrekende asielaanvragen, België relatieve rust geniet. Dit roept de vraag op of Nederland een voorbeeld moet nemen aan het Belgische model. Moeten we overgaan op een systeem waarin strengheid en realiteitszin hand in hand gaan, in plaats van de huidige open-grenzenpolitiek die lijkt te falen in zowel de opvang als de integratie van nieuwkomers?

De harde waarheid is dat als we willen voorkomen dat ons land bezwijkt onder de druk van continue asielstromen, we misschien een bladzijde moeten omslaan naar het Belgische handboek. Laten we een keer voorbeeld nemen aan onze Zuiderburen.