VN-klimaatafspraken in Dubai: een papieren tijger!

Eurocommissaris Wopke Hoekstra, in een typisch staaltje politieke overdrijving, noemt het akkoord 'historisch' in het AD. Maar laten we eerlijk zijn: wat betekent dit akkoord werkelijk? Het is een vage belofte om 'weg te bewegen' van fossiele brandstoffen, zonder concrete stappen of deadlines. Het lijkt meer op een verklaring om critici tijdelijk te sussen dan een echt plan van aanpak. De multinationals kunnen opgelucht adem halen.

De ironie van de hele situatie is te dik om te negeren. De klimaattop, gehouden in een land dat zijn rijkdom heeft opgebouwd met olie, probeert nu de wereld ervan te overtuigen dat fossiele brandstoffen de vijand zijn. Maar ondertussen blijft het echte probleem onaangeroerd: de economische afhankelijkheid van deze brandstoffen, iets waar geen enkel VN-akkoord verandering in zal brengen.

Ondertussen wordt kernenergie, een echt duurzaam en schoon alternatief, pas nu erkend als een 'klimaatvriendelijk' alternatief. Dit toont de hypocrisie en de traagheid waarmee deze internationale organen opereren. Ze zijn meer gefocust op het uitdragen van een groene agenda dan op het zoeken naar realistische en werkbare oplossingen.

De globalistische klimaatbeweging zal ongetwijfeld dit akkoord vieren als een overwinning, maar in werkelijkheid is het niets meer dan een papieren tijger. Het legt geen enkele druk op regeringen om echte veranderingen door te voeren. In plaats daarvan laat het landen zoals Nederland achter met de onmogelijke taak om de gaten te vullen die deze halve maatregelen achterlaten. Nederland zal als het braafste jongetje uit de klas zich natuurlijk braaf aan de afspraken houden.

In essentie is dit VN-akkoord een perfect voorbeeld van hoe internationale politiek werkt: veel gepraat, weinig actie. Terwijl de wereldleiders zichzelf op de schouder kloppen voor hun 'historische' besluit, blijft de gewone burger achter met de rekening van deze groene dromen. Reken er maar op dat de rekening van de gewone man flink zal oplopen.