Ongelooflijk: Rusland veroordeelt eigen soldaten tot levenslang na brute moord in Oekraïne. Zijn het dan toch geen beesten in Moskou?

Laten we eerlijk zijn: het is moeilijk te geloven. Hier in Nederland worden we overspoeld met verhalen over hoe Moskou alles en iedereen zonder blikken of blozen platwalst, over hoe de Russische autoriteiten gruweldaden aanmoedigen en goedpraten. Maar nu blijkt dat ze dit soort verfoeilijke misdrijven dus wél serieus nemen? Dat is toch verrassend, nietwaar? Terwijl wij hier maandenlang een onophoudelijke stroom van demoniserende retoriek over Rusland te horen krijgen, komt daar ineens een verhaal dat een andere kant van de zaak toont.

De familie Kapkanets, die het huis niet wilde afstaan aan de Russische troepen die het als hoofdkwartier wilden gebruiken, werd op de meest brute wijze vermoord terwijl ze een verjaardag vierden. Een daad die elke vorm van beschaving te buiten gaat en terecht de internationale media heeft gehaald. Maar nu komt het: een Russische rechter veroordeelt de daders in een zeldzame zaak achter gesloten deuren tot levenslang. En daar moeten we even bij stilstaan.

Want wat zegt dit over de Russische overheid? We horen altijd dat ze wreedheden goedkeuren, dat Poetin persoonlijk het kwade belichaamt, dat de Russische legertop vol zit met barbaren die geen grenzen kennen. Maar het is duidelijk dat in ieder geval een deel van het systeem, hoe corrupt en gebrekkig het ook mag zijn, nog steeds genoeg geweten heeft om zulke daden af te straffen.

Natuurlijk, we weten niet alles. Het proces was achter gesloten deuren. Hebben ze schuld bekend? Moeten ze hun straf echt uitzitten? Dat blijft onduidelijk. Maar één ding is zeker: de demonisering van de Russische autoriteiten, hoe terecht soms ook, kent ook zijn limieten. Misschien moeten we toch af en toe even stilstaan bij het volledige plaatje en onszelf afvragen of het beeld dat we krijgen voorgeschoteld niet wat eenzijdig is.

Zouden de machthebbers in Nederland bereid zijn om dit toe te geven? Of blijven we liever in de comfortabele wetenschap dat alles zwart-wit is? Want als zelfs het gehate Rusland zijn eigen mannen hard kan aanpakken voor daden die alle menselijke normen overschrijden, wat zegt dat dan over ons beeld van de vijand? En misschien nog belangrijker: wat zegt dat over ons?