Te weinig, te laat, vind je niet? De AfD is voor het eerst de grootste partij in een Duitse peiling, en wat doet het establishment? Handenwringen en krokodillentranen plengen. Over vier jaar is die partij toch verboden, roepen ze, terwijl ze de realiteit negeren. En laten we eerlijk zijn: zelfs als de AfD nu zou regeren, verandert er geen moer. Hun equivalent hier, de PVV, krijgt ook niets voor elkaar, want de EU bepaalt alles. Geen soevereiniteit = machteloos. Maar deze historische verschuiving – de AfD die de CDU/CSU voorbijstreeft – is een mokerslag voor Friedrich Merz en zijn slappe bende. Dit is geen incident, dit is het einde van een tijdperk. De ooit machtige conservatieve reus van Konrad Adenauer en Helmut Kohl is verworden tot een zielig hoopje lafheid, verraad en politieke onmacht.
Vroeger regeerde de CDU/CSU met meer dan 50 procent, met absolute meerderheden en het respect van een volk dat leiderschap waardeerde: recht en orde, economische vrijheid, nationale trots. Adenauer en Kohl waren iconen die de Bondsrepubliek opbouwden met ruggengraat en visie – een rechtsstaat en een sociale markteconomie die werkten. Nu? Onder Merz is het een chaos van zwakte en compromissen. De rot begon met Angela Merkel, die jarenlang de conservatieve kern uit de partij sloopte met haar open grenzen, groene onzin en linkse knuffelpolitiek. Merz beloofde een ommekeer – strengere grenzen, begrotingsdiscipline – maar wat deed hij? Hij sprong meteen in bed met de SPD, de linkse inflatieverslaafden die Duitsland al jaren de afgrond in trekken. Kiezersbedrog in optima forma.
De cijfers liegen niet. De AfD haalt nu 24 procent, gelijk aan de CDU/CSU samen. Maar splits je dat op, dan blijft de CDU steken op een schamele 18 procent, terwijl de CSU in Beieren 6 procent pakt. Tel die 24 procent van de CDU/CSU op bij de AfD, en je zit weer rond de oude meerderheden van weleer. Wat blijkt? De AfD steelt geen linkse kiezers – ze kaapt de achterban die de CDU heeft laten barsten. En waarom? Omdat de helft van Duitsland nog steeds een écht conservatieve regering wil, en Merz dat niet kan of wil leveren. Zijn “brandmauer” tegen de AfD is een lachertje – een politieke zelfmoordpact dat applaus oogst bij de linkse media, maar de kiezer in de kou laat staan.
Steun DDS! De Dagelijkse Standaard vecht tegen de stroom in en brengt u het nieuws en de opinie die de mainstream media vaak voor u verzwijgen. Maar dit belangrijke werk kost geld en wij zijn volledig afhankelijk van de steun van onze lezers. Wilt u dat wij doorgaan? Help ons dan met een donatie via BackMe! Elke bijdrage, groot of klein, helpt ons om uw stem te blijven vertegenwoordigen en de strijd voor een écht rechts geluid voort te zetten. Doneer nu via: https://dds.backme.org/
Merz’ coalitie met de SPD is een klap in het gezicht van iedereen die hoopte op verandering. Het is dezelfde kartelpolitiek die de vorige regering Scholz zo gehaat maakte – en nu onder een CDU-vlag doorgaat. Grenzen blijven open, Brussel blijft baas, en de cultuur wordt verder verkwanseld. Het “centrum” is dood, en de CDU klampt zich vast aan de puinhopen. Wil de partij overleven, dan moet ze terug naar haar roots: Merkels erfenis dumpen, de AfD niet langer als paria behandelen en de conservatieve kiezers terughalen. Anders is dit het einde van Europa’s ooit machtigste centrumrechtse kracht – en heeft Merz alleen zichzelf te wijten.