Voor De Dagelijkse Standaard (DDS) schrijft academicus Armand Sag om de dag een rapportage over wat er in Turkije gebeurt. Dat is van groot belang voor ons in Nederland, aangezien Turkije een sleutelpositie vervult in de immigratiestromen van het Midden-Oosten naar Europa, vanwege het simpele feit dat Turkije het tweede leger van de NAVO is, en natuurlijk omdat er veel Nederturken zijn die een band hebben met Turkije. Daarnaast is Turkije een regionale supermacht in het Midden-Oosten.
In Syrië zijn de ogen nu gericht op de Koerdische terreurgroep PKK en zijn Syrische vertakkingen YPG, PYG, en SDF. In de regio’s waar deze groepen aan de macht waren, bleken er al langer misstanden te zijn. Dat bleek al uit mensenrechtenrapporten uit 2018. In Rakka is de lokale bevolking dan ook in opstand gekomen tegen PKK/YPG en ook het Syrische Nationale Leger focust zich nu op de gebieden waar PKK/YPG aan de macht is. Ook in Deyrizor is de lokale bevolking in strijd met het regime van PKK/YPG.
Het Syrische Nationale Leger, een groep strijders gesteund door Turkije, stelt als doel het herstel van de Syrische eenheid te hebben. De Turkse president Recep Tayyip Erdoğan heeft ook al officieel aangekondigd dat zijn Syrische broeders nu vrij zijn en verlost van hun dictator (Assad).
Vanuit Turkije is ook een stroom aan (voormalige) vluchtelingen ontstaan die nu terug gaan naar Syrië. Hiermee lijkt de angst van Turkije dat het de drie tot vierenhalf miljoen Syriërs, veruit de meeste Syrische vluchtelingen van alle landen die Syriërs hebben opgevangen, in Turkije zouden blijven, ongegrond te zijn. Erdoğan benadrukt dat hij er heilig van overtuigd is dat de Syriërs vrijwillig zullen terugkeren naar Syrië en hier geen maatregelen voor nodig zijn vanuit de regering.
De verwachting is dat de immense huurprijzen en de stagnerende economie van Turkije hiermee zal herstellen. Het opvangen van Syrische vluchtelingen is een flinke last gebleken voor de Turkse economie welke met reuzeninflatie te maken heeft.
In het noorden van Syrië is de strijd tussen PKK/YPG en de oprukkende opstandelingen geëscaleerd met het neerhalen van een Amerikaanse drone door de PKK/YPG. Volgens PKK dachten ze dat het een Turkse drone was en hebben ze per abuis de Amerikanen aangevallen.
Turkije roept de Verenigde Staten van Amerika op het matje over hoe de PKK/YPG aan dit soort geavanceerde luchtafweergeschut is gekomen. Volgens Turkse media is er zelfs een ultimatum neergelegd bij de Amerikanen dat zij of de PKK/YPG daar weghalen (dat kan ook met dialoog), dan wel Turkije het gebied zal stabiliseren aan zijn Turks-Syrische grens (met de implicerende woorden dat dit met een militaire ingreep zal zijn).
De toekomstige Amerikaanse president Trump heeft aangegeven dat de Syriërs zelf hun toekomst moeten bepalen omdat hij de Amerikaanse troepen gaat terugtrekken.
In het zuiden van Syrië rukken Israëlische troepen op met meer dan 480 raketaanvallen in 48 uur tijd. Volgens Israël gaat het om een consolidatie van de bezetting van de Golan-vlakte, een deel van Syrië wat al sinds 1974 bezet wordt door Israël. De Turkse oppositiepartij CHP benadrukt dat Erdoğan’s regerende AKP stilzwijgend goedkeuring geeft aan de Israëlische bezetting van Zuid-Syrië.
Ondertussen lijkt de strijd tegen Assad nu helemaal beëindigt te zijn. Assad zelf blijkt door de Russen overgehaald te zijn om het land te verlaten.
De beruchte Sednaya-gevangenis is ook bevrijd door de opstandelingen onder leiding van HTŞ en de gruwelheden van het regime van Assad komen nu ook aan het licht. Het gaat om een complex van 1,4 miljoen vierkante meter waar vele lijken en lichamen van gevangenen, door de snelle opmars van de opstandelingen, niet geborgen konden worden. Onder de gevonden lichamen is ook het lichaam van de bekende activist Mazen el-Hamada die door Nederland was teruggestuurd naar Syrië.
Er zijn verder ook massagraven gevonden met daarin mensen die levend begraven zijn door het Assad-regime. Aan de andere kant is ook het luxe vier verdiepingen tellende huis van Assad, met een welige rijkdom, inmiddels ingenomen door de opstandelingen. De steun van een kleine groep mensen in Turkije aan Assad, vooral op social media, is totaal verkeerd gevallen. De Turkse president Erdoğan benadrukt dat Turkije altijd aan de kant van de onderdrukten staat en ook zal staan.
De strijders van HTŞ hebben na hun overwinning op Assad aangekondigd mee te werken met de internationale gemeenschap over het ontmantelen en vernietigen van massavernietigingswapens (zoals chemische wapens). Qatar heeft de Syrische ambassade in Damascus heropend waarmee de eerste diplomatieke betrekkingen tussen de nieuwe leiders van Syrië en het buitenland een feit is.
Armand Sağ (Utrecht, 1984) studeerde geschiedenis aan de Universiteit Utrecht. Daarnaast studeerde hij Turkologie (minor) en Internationale Betrekkingen (master) aan de Universiteit Utrecht. Hij is momenteel bezig met zijn proefschrift “Historiography and nation-building in modern Turkey” ter verkrijging van de graad van doctor (Ph.D.) terwijl hij werkt als senior onderzoeker bij het Instituut voor Turkse Studies in Utrecht. In dat kader zijn al verscheidene publicaties van zijn hand verschenen: Historie en Meer: Overpeinzingen van een historicus (2011), Omwentelingen in het Midden-Oosten: Perceptie en Gevolgen (2012; als co-auteur), Leergrammatica van het Turkije-Turks: Antwoorden (2013), Nation-building and historiography in modern Turkey: Anatolia, the Balkan and geographical emphasis (2015), Erdoğan: Perceptie, Reflectie, Analyse (2017, als co-auteur) en nog vele andere publicaties.