Afghaanse criminelen krijgen vertrekbonus van Duitsland: Moreel failliet of een slimme beleidskeuze?

Wat echter de wenkbrauwen doet fronsen, is het feit dat ook criminele Afghanen in aanmerking komen voor deze deportaties, en dat de Duitse staat mogelijk zelfs financiële steun zal verlenen om hun terugkeer mogelijk te maken.

Deze plannen, gepusht door bondskanselier Olaf Scholz en minister van Binnenlandse Zaken Nancy Faeser, lijken een directe breuk met het beleid dat sinds de machtsovername door de Taliban in 2021 werd gevoerd. Toen werden deportaties naar Afghanistan praktisch stilgelegd uit angst voor de onstabiele en gevaarlijke situatie in het land. Nu de situatie in Duitsland zelf complexer wordt door een toenemend aantal asielzoekers, lijkt de federale regering haar koers te wijzigen.

In 2023 dienden maar liefst 51.275 Afghanen een eerste asielaanvraag in Duitsland in, een stijging van 41 procent ten opzichte van het jaar ervoor. Het is duidelijk dat de Duitse regering onder druk staat om deze toestroom te beheren, en het heropenen van de deportatieroute naar Afghanistan wordt gezien als een belangrijke stap in die richting.

Wat het hele proces echter controversieel maakt, is dat ook criminelen op de lijst van mogelijke deportees staan. BILD meldt dat er plannen zijn om zelfs deze individuen een vorm van financiële steun te bieden voor hun terugkeer. Het federale ministerie van Binnenlandse Zaken heeft bevestigd dat deze gesprekken gaande zijn, maar benadrukt dat de uiteindelijke beslissing in handen ligt van de deelstaten, die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van de deportaties.

Het idee achter deze financiële steun is pragmatisch, maar niet zonder kritiek. Veel Afghaanse burgers die voor Duitse rechtbanken verschijnen, argumenteren dat zij bij terugkeer in hun thuisland geconfronteerd zullen worden met extreme armoede. Door hen een financiële ruggensteun te geven, hoopt de Duitse regering de juridische obstakels te verminderen en deportaties soepeler te laten verlopen.

De bedragen die worden overwogen, variëren van enkele honderden tot duizenden euro's, afhankelijk van de samenstelling van het gezin. Dit lijkt wellicht veel geld, maar volgens het ministerie is het een bescheiden uitgave in vergelijking met de kosten die gemoeid zijn met hun verblijf in Duitsland.

Het is nog maar de vraag of het moreel verdedigbaar is om een crimineel geld mee te geven op weg naar een land waar de situatie onstabiel is, en waar hij of zij wellicht geen enkele vorm van verantwoording hoeft af te leggen. Voorstanders van het plan daarentegen zien het als een noodzakelijk kwaad: de keuze tussen de juridische en financiële kosten van hun verblijf in Duitsland of de mogelijkheid om hen, met een laatste zetje, het land uit te zetten.

Met de druk die toeneemt, zowel vanuit de bevolking als de politieke gelederen, lijkt het slechts een kwestie van tijd voordat de eerste deportaties weer een feit zijn. De vraag blijft echter hoe ver Duitsland bereid is te gaan om zijn grenzen te handhaven en of het land daarmee zijn morele kompas niet verliest.