Harriet Duurvoorts onterechte quasi-excuses voor 'anti-overheidsdenken'

Op Twitter linkt Duurvoort naar haar meest recente column en legt ze uit: "Vandaag beantwoord ik critici die mij verwijten anti- overheidssentiment te voeden, door mijn felle columns over bijvoorbeeld jeugdzorg. En ja, ook ik maak mij zorgen om populisme. Maar de bal ligt volgens mij juist bij de overheid."

In dat stuk legt ze uit dat ze zogenaamde 'extreemrechtse' demonstranten zag die zich net als zij druk maken over de 1.675 kinderen die uit huis zijn geplaatst in de Toeslagenaffaire. Ten onrechte. "Ik moest even slikken. Had ik met mijn columns over uit huis geplaatste kinderen van toeslagenslachtoffers rechts-radicaal anti-overheidssentiment gevoed?" schrijft ze. "Natuurlijk had ik al gemerkt dat ‘de verdwenen kinderen’ een thema was waar ook complotdenkend radicaal-rechts mee aan de haal ging. Maar had ik er dan niet over moeten schrijven? Moet je uit angst voor anti-overheidssentiment in plaats van misstanden aan te kaarten liever positieve pr-verhalen publiceren die falende overheidsinstanties uit de wind houden?"

Haar antwoord daarop is "nee," hoewel ze wel duidelijk maakt dat ze niets te maken wil hebben met die 'radicaal rechtse' mensen die zo kritisch wagen te zijn over de overheid... en die zomaar "anti-overheid" genoemd kunnen worden. Brr. Ze gaat er echter wel mee door, want ze zegt hoop te hebben dat het uiteindelijk goede resultaten oplevert. Ofzo.

Het right to dissent, of het recht om te dissidentieren, is een belangrijk concept in de politieke filosofie en is vooral verbonden James Burnham. Volgens Burnham is het recht om te dissidentieren een fundamenteel mensenrecht dat iedereen toekomt, ongeacht hun politieke opvattingen of overtuigingen. Het right to dissent is ook een belangrijk onderdeel van de democratie, aangezien het mensen toestaat om vrijuit hun mening te uiten en tegen de heersende normen en waarden in te gaan.

Het concept van het right to dissent kan het best begrepen worden in het licht van de historische context waarin het is ontstaan. In de 18e eeuw, tijdens de Verlichting, was er een toenemende interesse in individuele vrijheid en burgerrechten. Mensen begonnen steeds meer te pleiten voor de vrijheid van meningsuiting en het recht om te protesteren tegen de heersende macht. Dit leidde tot de ontwikkeling van het concept van het right to dissent, dat staat voor het recht om tegen de heersende opvattingen en ideologieën in te gaan en te pleiten voor verandering.

Het right to dissent is ook verbonden met het idee van politieke pluralisme, waarbij verschillende politieke ideologieën en opvattingen naast elkaar bestaan en geaccepteerd worden. In een democratie waar het right to dissent wordt gerespecteerd, hebben mensen het recht om hun politieke opvattingen vrijuit te uiten en tegen de heersende macht in te gaan. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door het organiseren van protesten of het deelnemen aan politieke partijen die tegen de heersende opvattingen in gaan.

Een bekend voorbeeld van iemand die het right to dissent heeft gebruikt, is de Britse politicus Harold Joseph Laski. Laski was een socialistische denker die zich verzette tegen de heersende conservatieve ideologie in het Verenigd Koninkrijk. Hij pleitte voor sociale rechtvaardigheid en het verminderen van de ongelijkheid tussen de rijken en de armen. Laski was ook een voorstander van de arbeidersbeweging en het recht van werknemers om te staken en te protesteren voor betere arbeidsomstandigheden.

Het right to dissent is dus een fundamenteel mensenrecht dat iedereen toekomt en dat essentieel is voor een functionerende democratie. Dit betekent dus ook dat het mensen vrij staat om niet in de overheid te geloven of om de overheid zoals die is intens te wantrouwen. Dat recht wegnemen is dictatoriaal, anti-democratisch en daarom in strijd met het hele concept van vrijheid.

Duurvoort hoeft dus helemaal geen excuses te maken voor haar zogenaamde 'anti-overheidssentiment.' De enigen die 'sorry' moeten zeggen zijn de kleine wannabe dictators die deze term gebruiken alsof het een misdaad is. Anti-overheidsdenken betekent dat je de overheid wantrouwt... dat je denkt dat de overheid vaak meer kwaad dan goed doet. Nou, iedereen met ook maar een beetje kennis van de geschiedenis weet dat dit zo is.

Natuurlijk zijn overheden zelf niet blij dat dit soort historische feitelijkheden hardop worden gezegd, omdat het hun macht ondermijnt. En dat is precies waarom we overheidskritiek zo vaak mogelijk moeten uitspreken. Want als de geschiedenis ons iets heeft geleerd dan is het dat niet een vijandelijke, buitenlandse macht het grootste gevaar is voor onze vrijheid... maar onze eigen overheid.