Open Brief aan prof José van Dijck, Universiteitshoogleraar Mediacultuur Universiteit Utrecht en oud president KNAW, deel 4 van deze serie. Deel 1 kan hier gelezen worden, deel 2 hier, en deel 3 hier.
Mevrouw Van Dijck, de bron van activisme is telkens Duitsland. Het start bij de Duitse politiek filosoof Georg W.F. Hegel (1770-1831). Hegel wordt gevolgd door Duitse socioloog en econoom Karl Marx (1818-1883). De navolgers in de Frankfurter Schule, zijn ondermeer Theodor Adorno, Max Horkheimer en Herbert Marcuse (1898-1997). Marcuse heeft de universitaire wereld ongelooflijk veel kwaad gedaan.
Hij kwam in 1965 met de “repressieve tolerantie”, de notie dat vrijheid van meningsuiting ontzegd dient te worden aan politiek rechts, teneinde sociaal culturele vooruitgang tot stand te brengen en generieke onderdrukking te beëindigen. De resultaten van die gedachte zijn nog springlevend zoals ik beschreef. Het betekent dat je alles mag aangrijpen om het doel te bereiken, inclusief dwang en geweld. Dit gedachtegoed is door ondermeer de Duitser Rudi Dutschke (1940-1979) in de praktijk gebracht en verbreid, leidend tot de Studentenopstand in 1968 en de gewelddadige communistische RAF en Brigate Rosse. Italiaans politicus Aldo Moro werd door links vermoord.
In de ‘Lange Mars door de Instituties’ is het gedachtegoed door alle geledingen van de Westerse samenleving gegaan. Het hele scenario schoof op naar links. Wat midden was, werd links, wat links was werd extreem links. Het activistische gedachtegoed heeft een marxistische oorsprong, vertaald naar de moderne westerse maatschappij. Marxisme is denken in slachtofferschap en onderdrukking. We noemen dit marxisme tegenwoordig cultuurmarxisme omdat het speelt in onze cultuur. In een maalstroom gaat de indoctrinatie van de ene generatie op andere, waardoor het marxisme bijna niet meer als zodanig herkenbaar is. De ideologie maakt diepgeworteld deel uit van de groepsbinding.
In onderzoek van de Amerikaanse psychologen als Paul Bloom, Jonathan Haidt en Peter Coleman komt naar voren hoe krachtig deze binding van de groep is ten koste van waarheidsvinding op basis van feiten. Tot de groep behoren gaat het individu boven alles. We zijn kuddedieren. Het is voor de individuele mens lastig om zich af te scheiden van de groep, de kudde. Feiten worden verworpen. Cognitieve dissonantie wordt als irritant ervaren. Serieuze rapporten worden genegeerd en afgedaan als “xenofobie” of “islamofobie”.
Zo wordt bijvoorbeeld herhaald dat “meer vrouwen in de top van het bedrijfsleven gunstig uitwerkt op het presteren van het bedrijf.” Het is een leugen. SCP-CPB studie heeft uitgewezen dat dit verband niet bestaat en ieder weldenkend mens kan begrijpen dat het generieke lariekoek is. Er is geen eenduidig causaal verband tussen vrouwen aan de top en winstgevendheid. ‘Vrouwen aan de top”, CPB-SCP rapport, conclusies: “De business case – een hogere winstgevendheid bij bedrijven/organisaties bij een hoger aandeel vrouwen aan de top – is minder evident (!,FB)” Zo horen we NPO beweren dat het vrouwenquotum in Noorwegen zo goed werkt, zie “Feminisme op de werkvloer”, F. Bosch, 2020. Het is een leugen. Een Noorse studie wijst uit dat het vrouwenquotum averechts werkt.
Volgend voorbeeld. We vernemen geregeld dat immigratie nodig is voor onze arbeidsmarkt om vergrijzing tegen te gaan. Ondermeer een UvA studie “Is de maat nou echt vol?”, Prof J. Hartog, UvA, 2011, 2019, heeft uitgewezen dat immigratie daartoe juist NIET kan dienen. Immigratie vergroot onze problemen. Waarom komt een wetenschapper weg met het oproepen tot moord? Waarom komen wetenschappers weg met het oproepen tot discriminatie, Berufsverbot? De huidige terroristen staan op de schouders van RAF en Brigate Rosse. Zij hebben het voorbeeld gegeven hoe genadeloos opgetreden zou moeten worden. Ieder heeft zijn eigen verhaal, al dan niet met een religieuze inhoud.
Het meest extreem komen we tegen bij fundamenteel islamisten, IS strijders, de Taliban en Boko Haram. Zij laten ons zien waar activisme toe kan leiden. Leugen, bedrog en geweld zijn toegestaan. Alles staat immers in dienst van het hogere doel: het redden van de mensheid en de planeet.
Morgen volgt deel 5 van deze serie. Aan het eind zullen we alle delen bij elkaar brengen in één pdf.
Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.
[1] quote prof Paul Cliteur als getuige deskundige tijdens Wilders proces