Eindexamenklachten: De jaarlijkse klaagzang van prinsjes en prinsesjes

De cijfers spreken boekdelen. Vorig jaar ontving het LAKS 312.000 klachten, een record dat nu al lijkt te worden verbroken. Op dag drie van de examens stond de teller al op 180.000 klachten, en vanochtend waren er al ruim 290.000 klachten binnen. We zijn nog maar net over de helft van de examenperiode en het is duidelijk dat de prinsjes en prinsesjes van het Nederlandse onderwijssysteem geen moment onbenut laten om hun ongenoegen te uiten.

De klachten variëren van loeiende brandalarmen en te moeilijke wiskundesommen tot examinatoren die zich niet weten te gedragen. Wat een verrassing! Alsof deze obstakels niet in elke generatie van eindexamenkandidaten voorkwamen. In plaats van de uitdaging aan te gaan en hun verantwoordelijkheid te nemen, zoeken deze scholieren liever naar excuses en hopen ze op een soepelere normering bij het nakijken van de examens. Dada Amoilafoe van het LAKS beweert in het AD dat de klachten zorgvuldig worden gefilterd, maar laten we eerlijk zijn, dit lijkt meer op een poging om de examennormen te beïnvloeden.

Wat zegt dit over de huidige generatie scholieren? In plaats van veerkracht en doorzettingsvermogen te tonen, lijken ze te worden aangemoedigd om te klagen en de schuld extern te zoeken. Dit is een verontrustende trend die verder gaat dan alleen de eindexamens. Het weerspiegelt een bredere maatschappelijke tendens waarbij verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid steeds meer naar de achtergrond verdwijnen.

Het is tijd dat we een halt toeroepen aan deze klaagcultuur. In plaats van elke klacht serieus te nemen en elk obstakel te zien als een onrecht, moeten we onze jongeren leren dat het leven vol uitdagingen zit en dat doorzettingsvermogen de sleutel is tot succes. De wereld zal zich niet aanpassen aan hun wensen en verwachtingen; zij moeten zich aanpassen aan de wereld.

Dus, aan alle eindexamenkandidaten: stop met klagen, pak je verantwoordelijkheid en ga de uitdaging aan. Het leven is geen rozengeur en maneschijn, en dat is maar goed ook. Het zijn de moeilijkheden en tegenslagen die ons sterker maken. Gebruik deze ervaring om te groeien en te leren, in plaats van te zeuren en te hopen op verzachting. Alleen dan ben je echt voorbereid op de wereld buiten de veilige muren van de school.